洛神游

พิมหนึ่งก็อยู่บ้านนั่นแหละ ก็เก็บไว้ที่บ้าน

ชาสงขลาสี่นาที เพราะลืมโพย คำแรกอร่อยนะ แต่คำที่เหลือจืดน้ำแข็งนิดๆ

无心人

(อ่านได้ 60 หน้า เบาๆ)

海棠香

เสื้อย้วยๆกับกางเกงตำรวจ หุ่นผอมๆแต่โดดตึกได้ กระโจนได้ กระชากคอเสื้อสารวัตรก็ได้ ชอบอ่า

อ่านหนังสือหน้าละหนึ่งนาที และวันนี้ ผมใช้เวลาทั้งหมดในการสกิมอวี๋อูให้จบหกเล่ม เพราะไม่อยากค่อยๆอ่านวันละสองร้อยหน้า ดิฉันต้องรู้เรื่องเดึ๋ยวนี้ 😞

อ่านนสหนึ่งชุดจบครั้งล่าสุดแบบไม่วอกแวก น่าจะเปนหนังสือที่อ่านตอนหยุดยาวปีใหม่รึเปล่านะ คิดว่าการต้องตื่นไปทำงานเป็นปัจจัยสำคัญทึ่ทำให้ต้องกอบโกยเวลาอ่านแบบสุดๆ ฟีลอยากอ่านอะไรต้องได้อ่านเดี๋ยวนั้น รอไม่ได้ ให้รอก็จะต้องออกบ้านไปอีกละ

เดินในห้างอุ่นกว่าข้างนอกอีก

อัดอั้นตันใจ ชั้นอยากเห็นกู้หมางระเบิดซักที

เมื่อวานอ่านฝ่าปริภูมิ อ่านจริงจังได้วันละสามหน้า

昨夜风今宵月

คิดว่าโทนเรื่องมันค่อนข้างฮึกเหิม เป็นความรู้สึกแบบที่เราจมอยู่กับสารพัดสิ่งจนวันหนึ่งตัดสินใจได้ว่าวันนี้แหละเป็นวันที่ฉันจะ set things right ฉันจะเผชิญหน้ากับบาดแผลที่เก็บไว้มาตลอด จ้องมันตรงๆแล้วดีลกับมัน อ่านแล้วได้ครสงี้