Hep böyle karanlıklar içinde kalmayacak yüreklerimiz.
Bir gün güneş bizim de alnımızdan öpecek...☀️🌞

Rimsky-Korsakov’un Şehrazat’ı, sanki müzikle anlatılan bir masalın nefes alışıdır.
O ilk keman solosu, Şehrazat’ın fısıltısı gibidir: kırılgan ama kararlı, zarif ama derin. Ardından gelen orkestranın dalgalanması ise masalların açıldığı o sonsuz evren..

Yağmurlu bir pazar sabahı…
Gökyüzü biraz hüzünlü olsa da hava tertemiz, sokaklar sakin, zaman yumuşak akıyor. Böyle günlerde insan kendine daha çok yaklaşır; bir fincan kahve, biraz müzik, biraz sessizlik… Hepsi güzel bir günün başlangıcıdır aslında.

Bugün yağmur yağsa da ruhunuza iyi gelsin. ☕☕🫶🕊️🦉

Bu parçada Amy, sadece bir ayrılığı değil; kaybolmuşluğun, geri dönüşsüzlüğün ve “kendi gölgesine sığınmanın” hüznünü anlatır.
“You go back to her, and I go back to black” derken aslında şunu söyler:Sen bildiğin yere dönüyorsun, ben ise karanlığıma…

Anısına saygıyla..🙏❤️

Ormanın sessizliği bazen rüzgârın değil, terk edilmiş bir canın iç çekişidir.
Kim bilir kaç gün beklediler aynı patika başında…
Sahip bildikleri bir ses gelir mi, gelen her hışırtı umut olur mu diye.

Açlık, karınlarında değil; en çok kalplerinde büyüdü...