حیاط خانه‌ی ما تنهاست
حیاط خانه‌ی ما در انتظار بارش یک ابر ناشناس
خمیازه می‌کشد
و حوض خانه‌ی ما خالی‌ست
ستاره‌های کوچک بی‌تجربه
از ارتفاع درختان به خاک می‌افتند
و از میان پنجره‌های پریده‌رنگ خانه‌ی ماهی‌ها
شب‌ها صدای سرفه می‌آید؛
حیاط خانه‌ی ما تنهاست.
"فروغ"

"من ماه می‌بینم هنوز، این کورسوی روشنو"

نه جریان می‌بَرَد مرا
نه سکون نگاهم می‌دارد
تلاطم‌ام من، جدالی میان آب و خویشتن‌اش...

ادونیس
محمد حمادی

به یاد باغِ پر‌پر
به یاد نسترن باش
ای کفتر پریده
گاهی به یاد من باش

رامش/ ۲۲ آبان ۱۳۲۵ - ۸ آذر ۱۳۹۹