คัตนะคับ อ่านต่อได้ที่ RAW น้า แต่ช่วงนี้อาจจะเงียบๆ หน่อยเพราะงานเยอะมัค กดเข้าชั้นไว้กันก่อนได้นะค้าบ

จิ้มๆ ลิงค์เล๊ย
www.readawrite.com/a/c16ffa3495...

“ฮื่อ อื้ม…”
เสียงครางเครือดังลอดออกมาจากลำคออย่างไม่อาจควบคุมได้ ฮอว์คินส์มีประสบการณ์กับเรื่องบนเตียงมาไม่น้อยแต่ไม่เคยมีใครทำให้เขาแบบนี้ เขาคิดพลางเหลือบมองคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่หว่างขาของเขาพลางกำลังยกเท้าของเขาขึ้นมาจูบ

เขาไม่สนใจนักว่าตนเองจะนอนกับคนเพศอะไรแต่ทำไมต้องเป็นไอ้หมอนั่นที่ควีนบอกให้คอยจับตาดู แล้วตอนนี้เขากำลังจับตาดูอีกฝ่ายแบบไหน ฮอว์คินส์เองก็สุดจะรู้แต่ลึกๆเขาก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมาที่เขาไม่นึกห้ามตนเองที่ยอมตามน้ำไปกับคำพูดของอีกฝ่ายเท่าใดนัก
ใช่คงเพราะเขาอยากได้เพื่อนดื่มด้วยก็แค่นั้น…

ถึงจะเจ็บใจแต่ก็ยังมีชีวิตอยู่แต่ก็อยู่โดยถามตัวเองอยู่ทุกวันๆ ว่าพอใจกับจุดๆ นี้แล้วอย่างนั้นหรือบางคืนก็พบว่าร่างกายของเขาหยุดอยู่ที่ร้านเหล้าและดื่มอย่างหนักไปจนถึงรุ่งสางซึ่งหลายครั้งเมื่อตื่นมาเขาก็พบว่าบางวันตนเองก็ตื่นมาในห้องของนางโลม บางวันก็ข้างถนน บางวันก็ห้องของตนซึ่งถือว่าดีอยู่มากโขจนกระทั่งวันนั้นที่เขาตื่นมาบนเตียงของเพื่อนร่วมงานของตัวเอง

เขาเห็นทุกอย่างและรู้เลยว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกนั้นทำมันสูญเปล่า แต่อย่างน้อย พวกมันก็ไม่ใช่หมาขี้แพ้ที่คอยเลียเท้าคนที่ตัวเองคิดว่าสู้ไปก็ไม่มีทางรอดแบบเขา

ใช่แล้ว เขาก็เป็นได้แค่หมาตัวหนึ่งเท่านั้น หมาที่ยอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองแลกกับโอกาศในการมีชีวิตรอด สุดท้ายก็ต้องกระดิกหางกับเจ้านายแล้วถูกจูงให้เดินตามคำสั่งไปเรื่อยๆ เพื่อโอกาส1%ที่เขามีและความเป็นจริงข้อนี้ก็ทำให้เขานึกเกลียดตัวเองอยู่ทุกๆวันในขณะที่มองคิดที่ขัดขืนจนถูกโยนไปที่อุด้งหรือแม้แต่คิลเลอร์ที่ตอนนี้ไม่รู้จะถูกโอโรจิใช้งานหนักเท่าใดบ้างเพื่ออุดมการณ์และเพื่อพวกพ้องของตน

“มาบอกฉันทำไม แกสงสัยฉันรึไงควีน”
“อย่าพูดบ้าๆน่า แกเห็นฉันโง่ขนาดยอมแหวกหญ้าให้งูตื่นเลยหรอฮะ”
แกก็ดูเป็นคนแบบนั้นแหละนะ แน่นอนว่าเขาแค่คิดในใจ
“ดูคนใกล้ตัวแกไว้ให้ดีๆก็แล้วกันฮอว์คินส์ ถ้าได้กลิ่นอะไรก็จัดการซะไม่ก็คาบข่าวเจ๋งๆมาบอกด้วยแล้วกันฮ่าๆๆ”
ควีนหัวเราะลั่นก่อนจะซดถั่วแดงถ้วยนั้นต่ออย่างเบิกบานใจแต่เขาทำได้แค่พยักหน้ารับคำสั่งเงียบๆ

“เออๆ รีบๆไปทำงานซะเถอะ”
เขาเอ่ยไล่ อีกฝ่ายก็ทำเพียงโคลงหัวนิดๆแล้วหัวเราะในลำคอก่อนจะเดินห่างออกไป
ไอ้เวรนี้มันชักได้ใจใหญ่แล้ว
ฮอว์คินส์คิดพลางกำสมุดในมือแน่น ในหัวหวนนึกถึงเรื่องราวที่เคยคุยกับควีนมือซ้ายของไคโดเมื่อนานมาแล้ว
“ฉันว่าในหมู่พวกแกมันต้องมีคนทรยศแน่”
ร่างสูงใหญ่ในชุดเอี๊ยมพูดขึ้นขณะกำลังตักโอชิรูโกะเข้าปาก

“เย็นนี้ไปดื่มกัน”
ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยชวนทำเอาเขาหัวใจกระตุกวูบขึ้นมาเล็กน้อย
ก็ไม่ใช่ว่าตั้งตารออะไรขนาดนั้น…
“ไม่รู้เหมือนกันน่าจะต้องทำงานที่ท่านไคโดสั่งให้เสร็จก่อน”
“อืม งั้นฉันรอร้านเดิม”
อีกฝ่ายตอบอย่างไม่นึกสนใจคำพูดแก้ตัวของเขานักจนตัวเขาเองแอบหงุดหงิด เพราะยิ่งนานวันคนตรงหน้าก็ยิ่งรู้ทันเขามากขึ้นเรื่อยๆ

เขาเอ่ยเตือนก่อนจะขยับตัวหนีคนที่แอบมายืนข้างๆที่หลังจากยื่นเอกสารให้แล้วก็ยังไม่ไปเสียที อีกฝ่ายเมื่อถูกผลักออกก็ไม่ได้รุกไล่ต่อแต่อย่างใดจนเขาอดรู้สึกเสียดายขึ้นมาเล็กๆ
เดี๋ยวเสียดายบ้าบออะไร ต่อหน้าลูกน้องตั้งมากมายแค่หกล่องนภาพคนเดียวพวกนั้นก็เหลือบมองจนไม่เป็นอันทำงานแล้วนี่ยังมีไอ้กิ้งก่ายักษ์นี้มาอีกคนพวกลูกน้องก็ยิ่งอยู่ไม่สุขจนเขาเริ่มรำคาญ