Even stamel ik en weet het niet meer. Het is muisstil in de uitverkochte zaal en iedereen kijkt in spanning hoe ik me hier uit ga redden. De locatie, het zwembad, had ik snel geraden. Het moordwapen, een schrijfpen, wist ik ook zeker. Maar het beroep? Geen idee.Het is ergens in de jaren 90 en ik speel in theatergroep Schuim waarbij we ons vooral bezighouden met theatersport. Dit is een theatervorm waarin twee teams steeds een improvisatiescène spelen waarna het publiek mag aangeven welke scène z

Je wordt geboren, je leeft en je gaat dood. De één leeft langer dan de ander, maar op de keper beschouwd is er voor ons als mens maar een kort momentje weggelegd in het tijdloze universum. En dan, nadat de laatste adem is uitgeblazen, is het voorbij. Hoewel hele volksstammen geloven dat dat niet zo is. Dat er na het aardse leven ergens anders nog een uitverkoren plekje voor ze is of dat er zelfs sprake is van een terugkeren. Ik sta daar wat anders in. Is mijn tijd voorbij, dan is het ook echt vo