อ่านแล้วรู้ว่ารักอ่ะ เห้อ คือนั่งเขียนบทความบอกรักโอดะซาคุอยู่สองอัน อันนึงลงมาได้ อีกอันเพื่อนอ่านก็เกินพอ เลยเข้าใจคนเขียนมาก ๆ อื้อ ก็รักไปแล้วนี่นา

โยนคำใบ้ให้แชท(...) (นิสัยไม่ดี อย่าทำ) ออกมาเป็นมิยาซาวะ เคนจิ เช็คแล้วน่าจะตรงกัน เลยไปหยิบ "ไม่พ่ายแพ้ต่อกระแสฝน" (雨ニモマケズ) ของแกมาอ่านตอนขึ้นบีทีเอสกลับบ้าน ความรู้สึกที่มิยาซาวะถ่ายทอดออกมาก็แรงกล้าเหลือเกิน

"จะไม่พ่ายแพ้ต่อกระแสฝน จะไม่พ่ายแพ้ต่อกระแสลม จะเป็นหิมะหรือความร้อนในคิมหันต์ จะไม่มีวันพ่ายแพ้ไป"

เข้าใจแล้ว ว่าทำไมคุณถึงได้รักเขาขนาดนี้

มานั่งคิดได้ว่า อา อาจจะไม่ใช้นักเขียนญี่ปุ่นด้วยซ้ำ แค่เรื่องมันเป็นภาษาญี่ปุ่น

ชอบที่เขาเขียนน่ะ จดหมายนี่ดีนะ ไม่ว่าเวลาจะไหลผ่านไปแค่ไหน ก็ยังรู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน อินน่ะ กำลังปั่นบทความเรื่อวโอดะซาคุอยู่

(ไร้สาระ) นั่งร้องไห้ฟูมฟายไป เสิร์ชหาประโยคนี้เป็นญปไปเพราะคุ้น ๆ คำว่าฟั่นเฟือน/วิปลาส/เป็นบ้า อะไรเทือกนี้ ญปใช้ (物狂い：ものぐるい) ที่เคยเจอตอนทำพรีงาน สรุปใช้คำว่า (狂人：きょうじん)
และใช่ หยุดร้องได้เพราะนั่งเสิร์ชอะไรแบบนี้

คือเคยแซวเรื่องอยู่บุงเกย์ มก็เก ต้องเรียนอะไรเก ๆ ป่ะ /จ้องหน้ากระดาษว่าง ๆ

คือมันบุงเกย์จริง แบบเกเสียงยาวเลยเป็นเกย์ หดหู่

ชอบหนังสือไซส์B6จัง อยากทำหนังสือ รวมงานแปลตัวเองขึ้นมา แต่ไม่มีคอนเท้นลง