البته این زهر دوری زیاده. از هم دوریم زندگیهامون تغییر می‌کنه و... دوستی رو باید به دندون بکشی تا جوندار بمونه.

تو اوج مریضی خیلی نازک‌دل و زودرنج می‌شم و از قضا دور و برم از همیشه خلوت‌تر می‌شه. دوستانی که هر روز ازم خبر می‌گرفتن یهو جوری گرفتار می‌شن که در لحظه‌هایی که بودنشون تأثیرگذاره اصلاً خبردار نمی‌شن خوب نبودم. بعدشم که من حوصله ندارم و فایده نداره.

بلوش خیلی بلوئه.‌