Een van mijn favoriete gedichten elke verkiezingen en elke ‘welke grote leider gaan we nu weer op een podium hijsen/ ons kapot aan ergeren deze cyclus’ is Zoe Leonards gedicht “I want a dyke for president”

en.wikipedia.org/wiki/File:Hi...

Zoals meer mensen goed verwoord hebben @rockandvulcan.bsky.social, draait het niet om de identiteit van een individu, maar ook diens beleid en politiek.

Queer is niet de handige paraplu term wie getriggered wordt als die te veel letters uit moet spreken, maar een geuzennaam die samenhangt met verzet en grenzen instabiel maken.

Ik wil niet betrokken zijn bij de water bij de wijn programma’s en gekonkel en halfslachtig lonken naar de imaginaire grootste groep kiezers.

Ethiek is voor mij wie ik wil zijn. Mijn dieet is niet een politieke keuze, hoewel het ook politiek is, maar een weigering om mee te doen aan dingen die ik verwerpelijk vind - het is voor mij moreel.

Dat zijn deze verkiezingen voor mij ook.

Volgens mij komt verbetering niet per se door parlementaire politiek - verslechtering overigens wel.

Politiek is voor mij het veranderen van de wereld - en dat doe ik niet door sporadisch te stemmen en dan te stoppen met inzetten.

medium.com/@harrietberg...

their kindness does not absolve or counterbalance their participation in evil.

and that such strudels, metaphorically and literally, can participate in the normalization or softening of their image. Likewise, we must recognize that people otherwise perceived as kind or compassionate may still contribute to systems of atrocity;

it reminds us that acts of cruelty and moral corruption can coexist with gestures of ordinary civility. We must, therefore, acknowledge that individuals capable of great evil can also bake excellent strudel —

Call this the ‘evil of banality,’ through actively performing banal acts, gaining media attention for one’s perceived normalness, banalness, cutesy normalcy, one sanitizes one’s evil image.
Yet “Goebbels’ strudel” serves as a poignant inversion of Hannah Arendt’s notion of the banality of evil:

Maria Darwish analyzed how cuteness has served as a affective political communication strategy to soften fascist ideology (2023). Strudels — and shared recipes — are, in themselves, symbols of nourishment and community.