Ons onderwijssysteem, onze werkplekken, onze samenleving, is uitzonderlijk procedureel, rigide en ongepast geworden, met uniforme verwachtingen. Flexibiliteit en variatie hoeven in aanpak niet zo moeilijk te zijn als we dachten.

Met llms accepteren we, zo lijkt het, variatie als uitgangspunt.

Niet alleen onderwijzers, maar ook ouders, zorgverleners, je noemt het maar.*

It's not about copying #DeepMind, Hassabis, #OpenAI, or anyone else. It's about choosing a direction where the contribution can truly be lasting. #AI won't be solved by a single person, but imo, one person can change the course of centuries if they choose the right problem and the right approach.

Courage!

Moralisme, willekeur en inmenging in het privéleven. Dus evident dat die criteria duidelijker gedefinieerd moeten worden, privé en veiligheidsrisico zijn per definitie vaag als mens, Data Mining (pseudo-AI-toepassingen).

Voer de ethische discussie maar ...

de context van de persoon is altijd al een factor geweest bij de beoordeling. (Emotionele, financiële stabiliteit en (ernstige) relatieproblemen).

Het gaat om privacy, proportionaliteit en discriminatie, en contextuele beoordeling. (Niet aantoonbaar noch relevant.)

Het gaat dan bv. om kwetsbaarheid voor manipulatie en potential for coercion (als je dit niet doet, maken we je relatie publiek). Een klassiek criterium. Niet omdat het immoreel wordt bevonden, maar wel kan wijzen op impulsiviteit, moeilijk grenzen bewaken, beperkte risicobeoordeling. Stabiliteit in