Падобныя трывожнасці былі ў людзей і да інтэрнэта :) youtu.be/sjD93xVrZsM?...

If you're neurodivergent- it's not an uncommon experience in day to day life both in childhood and adulthood

працэсу (але ня варта даваць глядзець ютуб/тэлевізар)

En fin, parenting is freaking hard, good luck!

жа вы робіце якійсь заспакойлівы занятак- паззлы збіраць, лега, кнігу чытаць, што ёй падабаецца. Часам сам працэс вячэры занадты нудным для дзяцей з'яўляецца, то можна прыдумаць дадаць штось цікавае- гісторыі ёй распавядаць падчас ежы, мо які фіджэт спіннэр даць, прыдумаць нейкі gamification усяго

загадзя спыніцца. Можна спрабаваць дамаўляцца (10 хвілін шчэ гуляесся- і ўсё), зацікаўліваць зменай дзеянняў на штосьці, што ёй таксама падабаецца рабіць, але яно куды больш спакойнае...
Калі вось тэма вячэры кожнадзённая такая, то паспрабаваць усталяваць руціну, калі за паўгадзіны да вячэры зноў

медытатыўна сама-рэгуляваць свае эмоцыі і супакоіцца- то мне ўсе вышэйапісаныя дзеянні падаюцца даволі лагічнымі.
Што рабіць? (Я не эксперт, калі што). Назіраць за станамі дачкі і з часам будзе заўважна, калі яна стамілася, але працягвае рабіць штось што оверстымулюе мазгі ці фізычна. І дапамагаць

Калі малыя дзеці захопленыя чымсьці, то могуць цалкам ігнараваць сваю стомленасць і інш. патрэбы, бо так карціць працягваць гуляцца, і гэта можа прывесці да вось татальнага exhaustion і мелтдаўна.
А душ мае вельмі добрую уласціваць пазбаўлення оверстымуляцыі ад наваколля, і там можна амаль

Магчыма, што нешта ў працэсе вячэры ці ў самой ежы выклікае ў дзіця моцны дыскамфорт, але дакладна выявіць і растлумачыць адкуль ён не атрымліваецца. Які ўзрост? Калі дзіцёнак размаўляе, паспрабуйце мякка параспытваць, вызначыць вытокі дыскамфорту, прапанаваць нейкія альтэрнатыўныя варыянты вячэры

music album Arthouse by Nemo (they're non-binary)

Блін, так, я таксама мабільны мамы ў Беларусі памятаю (15 год як it's gone), а цяперашні ейны- не. Калі апынуся дзесьці без свайго тэлефона, то нікому не змагу патэлефанаваць

зраблю хоць маленечкі рух- то воўк тут як тут і з'явіцца, і цягам гадзінаў у такім стане магла знаходзіцца...

Але часцей я ўсё ж няблага спала і тупа не памятаю з якімі думкамі засынала.
Больш складаныя праблемы са сном, што перашкаджалі функцыянаваць агулам, пачаліся ў мяне ўжо ў 18 год

ў якіх я паводзілася "няправільна". Альбо панічна ўяўляла штосьці страшнае- што зараз грабаўнікі і забойцы пракрадуцца ў кватэру, ці на вёсцы, што воўк залезе ў вакно, ля якога ложак знаходзіўся))) Не спрабуйце знайсці лёгіку ў маіх страхах))) Зачыніць вакно не магла- адчувала, што як толькі я

Да 11 год я ўвогуле амаль нічога не памятаю (толькі некаторыя яскравыя падзеі), пасля 11-ці не ўпэўнена што я там думала звычайна перад сном, больш узгадваюцца ночы, калі я менавіта не магла заснуць. Тады альбо перажывала, што ўсе мяне мусяць ненавідзець і прайгравала ў галаве ўсе сытуацыі,

Пра дзяцінства не памятаю, а на сёння менавіта так я і засынаю, прыдумляючы гісторыі пра ўласных персанажаў, або пра тых, пра якіх чытаю ці гляджу нешта на дадзены момант

Yeah, for me it's similar, like it's impossible to fathom how I could have been so lively before, had dreams and aspirations... When now they feel hollow, stupid and completely unrealistic. And I can't remember how if felt when I was that person, so it almost seems like it was all fake?..

настолькі я ў адрозным успрыманні ўсяго навокал ад астатніх знаходжуся...

Але так, падобная "стабільнасць" адносна супакойвае, калі можна так сказаць. Бо нічога не змяняецца, і нішто цябе ня мае магчымасці крануць, зачапіць неяк. I miss the comfort in being sad, як спяваў Курт Кабэйн