“ที่ซื้อมานี่ยังกินไม่อิ่มอีกหรอ”
พูดพลางหัวเราะเบาๆ ปล่อยแรงให้แกว่งไปเหมือนเด็กน้อย

ทำเสียง อือฮึ๊ แล้วก็พยักหน้าไปตาม แค่ได้ยินที่พูดก็อยากกินแล้วเนี่ย

เหลือบตามองไปที

”ชอบเหมือนกัน“
น้ำเสียงไม่ดังมาก แค่ให้ได้ยินกันสองคน แล้วค่อยปิดเบาะ พาควบแล้วสตาร์ทรถ

“ปะ“
”ขึ้นมาเร็วสุดหล่อ“

“หรอ? เมื่อไหร่ดี”
“จริงๆก็อยากลองทำมาสักพักเหมือนกัน”
ยิ้มแป้น ท่าทางดูตื่นเต้นเล็กน้อย จับมือไว้คืน สอดนิ้วประสาน

พากันเดินไปที่ลานจอดรถ ระหว่างทางก็ชวนคุยอีกนิดหน่อย
”แล้วของหวานทัตชอบกินอะไร“
”พี่เคยถามเราปะ“

มองหน้านิ่งแล้วหยุดที่รถ ไขกุญแจแล้วเปิดเบาะให้เอาของใส่ไว้

ช้อนตามองเสียหน่อย ตัวเองก็กัดองุ่นกินบ้าง เล็มๆเคี้ยวๆ แล้วค่อยกัดเข้าไปทั้งชิ้น

”มุกแป๊กนะ“
แซวซักหน่อย

”แต่ก็ชอบค่ะ“
”ชอบที่สุดนั่นแหล่ะ“
เคี้ยวๆที่กินอยู่แล้วค่อยๆงับต่อไป หันมองเตรียมจะเอี้ยวตัวพากันกลับถ้าหากไม่ได้อยากซื้ออะไรเพิ่ม

“เนอะ”
“ผลไม้สดแล้วหวานดีด้วย”

แล้วก็ดูเหมือนจะไม่ได้รู้ตัว หรือไม่แน่ก็อาจจะตั้งใจที่จะไม่ทักให้อายมากกว่า

“โอเค~”
พอได้รับคำตอบรับก็หยิบเอาไม้ที่เป็นส้มกับกีวี่ให้เลย ไม้ที่ยังไงตัวเองก็ไม่คิดว่าจะกิน แต่อย่างน้อยมีคนลองให้ก็ดี

ยิ้มสบายใจ แขนเต้นไปมาด้วยความสบายอารมณ์

“ก็ชอบของหวานนี่“
หยิบออกมาจากถ้วยแล้วยื่นให้อีกคนชิมก่อน

”อ้ามเร็ว“

หันไปมองหน้าแล้วขยับแขนที่โดนจับไว้ดุ๊กดิ๊ก กลั้นยิ้มจนเอาจะไม่อยู่ เหมือนไม่ได้เป็นการปัดปฏิเสธโดยสิ้นเชิง

เจ้าตัวยืนมองแต่ละไม้อยู่สักพัก
“ไม่เอาจริงหรอ”

ถามโดยที่ไม่ได้มองหน้า มือหยิบเอาไม้ที่เป็นองุ่นและคัดหาอะไรที่ดูจะหวานในสายตาเจ้าตัว

ก็นะ ตามแบบของคนที่ไม่ชอบกินของเปรี้ยวเท่าไหร่

“ไม่ชอบหรอ?”
ยื่นให้ทัตดูแล้วถามย้ำ
“อร่อยนะ”

“ฮึๆ ก็นิดนึงมั้ง”
งึมงำๆ บีบที่ข้อแขนย้ำๆ พยักหน้าตามรายการที่อีกคนว่ามา

พากันเดินกลับไปซื้อด้วยกัน
ได้ยินแล้วก็อยากกินเลย

“..เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก”
อิงหน้าผากเข้าหา เอานิ้วโป้งเขี่ยผิวแก้มแล้วค่อยละออกมา

จนวนมาจนถึงร้านอาหารจีนแล้วก็แวะเข้าร้านถังหูลู่ก่อนเลย

ไม่ได้อยากมาส่ง แต่เหมือนอยากมาเองมากกว่า

ตัวร้อนจนแทบบ้าอยู่แล้ว แต่ก็ยังทำหน้าเหมือนไม่รู้สึกอะไรอยู่อีก ไม่อยากเสียศักดิ์ศรีนิ ให้ทำไงล่ะ

”ทัตอยากซื้อขนมอะไรเพิ่มหรอ“
อิงตัวหา ถามแบบลองเชิง
”แค่นี้ก็อิ่มแล้วมั้ง“
ช้อนตามองหน้า

”อืม~ วันนี้พี่เอาเวสป้ามา“
“ชุดนี้นั่งถนัดไหมคะ“

“ได้ยินแล้ว”
ยิ้มกรุ้มกริ่ม เก็บอาการเต็มที่ หันหน้าหนีสายตาซะด้วย

บรรยากาศรอบๆเงียบลง ก็พอรู้ตัวอยู่หรอกว่าอีกคนมองอยู่ แต่ก็ไม่คิดว่าจะนานขนาดนั้น

เลยยอมแพ้แล้วหันไปจ้องบ้าง

“ยากอะ ขออย่างอื่นได้ปะ”
ยอกย้อนใส่ไปที

“5555555 อื้อๆๆ รีบจัง”
มองมือที่โดนลากกระตุกไปตาใส ยืนข้างๆชิดๆตามที่อีกคนอยากเลย

“ทัตต้องตอบว่าสนพี่คนเดียวสิ”
ปากว่าเสียงกระซิบอย่างเอาแต่ใจ ถูแก้มไปกับข้างใบหน้าอีกคนหนึ่ง

ยิ่งบีบแขนแน่นขึ้นอีก ลูบๆมาจนถึงต้นแขน

ตั้งใจมองตาม ยิ้มเขินหน้าขึ้นสีไปหมด

“หน้าพี่เหวออ่ะ”
“แต่ก็”
ปลายนิ้วเขี่ยๆตามริ้วเสื้อ

“…น่ารักดี”

“แค่นี้เองจะหมดหล่อได้ไง”
“สาวชอบจะตายผู้ชายรักสัตว์”
พูดไปก็โพสท่าไป สองนิ้วบ้าง ขยิบตาบ้าง ทำท่ากินของกินบ้าง

จู่ๆก็โดนเล่นทีเผลอเลยหันไปกึ่งยิ้มกึ่งกัดฟันใส่ ยื่นมือไปบีบต้นแขรแล้วรั้งมาแนบตัว

ยื่นหน้าดูว่าอีกคนทำอะไร

“ทัตทำอะไรเนี่ย”
”เลิกเล่นทีเผลอใส่พี่ได้แล้ว”
แต่เสียงคือเขินอยู่ชัดๆ

“แค่นี้ก็โอเคแล้ว”
มองตามกล้อง เตรียมโพสเต็มที่ ช่วยจับกล้องให้ด้วย

“ไว้รอบหน้าค่อยถ่ายเต็มตัวกัน“
พูดเสียงสดใส เป็นคนที่ชอบกล้องยิ่งกว่าอะไร กระดี้กระด้าไปเสียหมด

”อืม..จริงด้วย“
หันไปหยิบของในถุงที่ซื้อมาเมื่อครู่ ยื่นไปติดกิ๊บให้ทัต รูปหมาแลบลิ้น ดูคนละแนวกับชุดที่แต่งมา

”นี่ไง น่าจะเซลฟี่ขึ้นกล้องกว่าเดิมแล้วนะ555555”
เสียงแบบจงใจแกล้งชัดๆ

“น่ารักอะไรเอ่ย”
ยิ้มเยาะ พอใจเชียว เอานิ้วเขี่ยๆเล่นเนื้อแก้มไปที

“ไม่เอาเดี๋ยวฉันหมดสวย”
“กินแล้วก็ต้องออกกำลังกาย”
เชิดหน้า ชายตามองมือที่หยิกพุงตัวเองแล้วมุ่ยปาก

ท่าทางเอาแต่ใจน่าดู
พยักหน้าหงึกๆ

“ตามใจทัตเลย”
มองตาม ก่อนยกมือชี้ที่ทางโล่งๆแต่งไฟสวยๆ

“ไปตรงนั้นไหมคะ?”

ได้แต่ทำหน้าบึนๆ หมั่นเขี้ยวๆตอบกลับไปทั้งแบบนั้นนั่นแหล่ะ แถมส่งเสียงฮึใส่ด้วย

เดินตามกันไป พอถึงก็หยุดดูอยู่สักพัก เอียงหน้าคิดเล็กน้อย

“..ยังไม่อยากกินของดองเท่าไหร่”
“ไว้พี่แย่งทัตกินดีกว่า”
หัวเราะ

”ได้ไหมคะ?“

หลุดหัวเราะด้วยเสียงลมหายใจอ่อนๆ หันไปแอบจุ๊บแอบอ้อนฝ่ามืออีกฝ่ายด้วย

“งั้นพี่ก็ขอมองแค่คนเดียวนะ”
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

อิงหน้ากับหัวอีกคน
”แล้วก็ไม่ยอมเฉลยให้พี่ เชอะ“
แอ๊บเสียงเง้างอน แต่ก็ยิ้มอยู่

”ไหนซิ นำพี่ไปหน่อยค่ะ“

หลุดยิ้มกว้าง พยักหน้าหงึกๆแล้วหลบตาแทบจะในทันที

”ก็ต้องหล่อสิ“
”ไม่หล่อจะมองหรอ“
ว่าพลางจ่ายเงินให้คนขายแล้วรับถุงมาถือไว้ เป็นถุงเล็กๆที่ถือสะดวก

”หรือไม่อยากให้มอง?“
ถามประชด จ้องตาประชันไปอีก

“แหน่ะ”
“อย่าทำให้ตื่นเต้นดิ นี่อยากรู้“
จิ้มๆอกแล้วพาเดินต่อไปข้างหน้าอีกหน่อย

“เหมือน”
เห็นแค่นี้ก็ชื่นใจแล้ว

เจ้าตัวลูบไล้ไปตามลำแขนอีกฝ่ายเบาๆ มองหน้ามองตาอีกสองสามครั้ง

“ทัตล่ะเอาไรอีกไหม”
คว้าเอาเพิ่มอีกสองชิ้นใส่ตะกร้า ยื่นให้คนขายคิดเงิน

ปลายนิ้วคว้าลงหยิบแบงก์ในกระเป๋า

ยืนดูๆก้มๆ ส่องของอยู่สักพักหนึ่ง
ระหว่างนั้นก็กอดแขนอีกฝ่ายแน่นๆไว้แนบแก้มด้วย

มุมปากยกยิ้มนิดๆ
“จะเอาไปฝากคนที่ชื่อธันวกร“
”กี่อันดีนะ สองสามอัน“

ยกมาเทียบข้างหน้าทัต
ดูเหมือนจะเป็นพวงกุญแจลายหมา

“เหมือนกันเลยแฮะ”

ปากบู้ ทำเป็นมองไปทางอื่นเรื่อยๆ มือขยำแขนแน่นขึ้นอีกเท่าตัว

“พี่อยากได้พวงกุญแจค่ะ“
”ทัตพาพี่ไปหน่อย“
เอียงหัวซบไหล่ พูดที่ข้างหูเลย

“ฉันก็เป็นแบบนี้ ปกติ”
มองไปทางอื่น พองปากเขินๆ เกาหลังมือตัวเองน้อยๆแล้วพาเดินกลับเข้าไปด้านใน

ยังไม่พูดไม่จา ท่าทางยังดูเหนียมอายไม่เปลี่ยน

กำลำแขนอีกคนไว้แน่นๆแล้วกระชับเบาๆ

“อยากได้ของฝากแล้ว”
น้ำเสียงงึมงำๆเหมือนจงใจพูดกลบเกลื่อน

เอียงคอน้อยๆ พร้อมอมยิ้ม

ดันตัวพากันออกจากฝูงชนมายืนหลบๆที่จุดที่คนไม่ค่อยพลุกพล่านแล้วจูบแช่ไว้นานๆ

ก่อนที่จะปล่อยก็จูบซ้ำ แทรกปากเข้างับขอบปากงั่มๆไปที

เลียไอศกรีมโชว์ต่อพร้อมยักคิ้วด้วย ท้าทายน่าดู

”เป็นไงบ้าง?“