Schoonvader wordt steeds vergeetachtiger. Naamplaatjes bij de gedekte tafel te lastig. Mijn dochter neemt hem mee, “kijk, hier staat jouw naam, je zit naast mij, Nina”. Hij zit, eet, kijkt tevreden om zich heen en zegt dan dat hij zo blij is omdat het zo gezellig is. En ik smelt.

Degene die als eerste beneden is wordt uitgebreid geknuffeld en daarna gaat de huiskat heerlijk trappelen in haar dekentje. Vandaag heb ik die eer. Of die takkie-pyjama dan ook van mij is? Ehhh, zou kunnen 🥴

In maart waren we in Grindavík. Ik hoop van harte dat het dorp bespaard blijft en inwoners en dieren veilig.

Zit klaar voor een lezing van Prof. Dr. Erik Scherder, bestel nog even een cappuccino en een taartje tijdens het wachten. Nou mag u raden wie er niet met een cappuccino-snor maar met een dotje melkschuim aan de neus verwachtingsvol naar binnen huppelde. Echt, ik kan dingen.

Zonder camera de polder in voor een wandeling. Dan dus wél beestjes in de buurt.

Poezel is weer thuis na haar sterilisatie. Beetje dronken en wiebelig nog, maar komt goed. Blij dat ze er weer is.

En de meest voor de hand liggende kleur van de herfst is: paars!

Hoezo mag ik hier niet mee spelen? De vloer ligt bezaaid met kattenspeeltjes maar Maria blijkt leuker.

Blij! Ticket gekocht voor een lezing van prof Erik Scherder over de betekenis van muziek voor het brein. 😊

Of ik de butter chicken met pompoen heb gemaakt? Nee, ooit één pompoen gekocht, deze uit staan hollen voor Halloween met op de achtergrond mijn letterlijk spuugzieke dochter van 6. Werd een combinatie van uithollen en kots uit het dekbed spoelen. Bij mijn komt er geen pompoen meer in huis. Of tuin.

Ik kan amper breien maar hé, waarom zou ik me daardoor laten tegenhouden? (Of: nieuw ADHD-hobby-project dus hopen dat t afkomt, ooit).

Je staat in de dierenwinkel te aaien om het allerzachtste mandje aan te schaffen voor je nieuwe kitten en waar ligt het beest? In de fruitschaal!

Na een overvolle week lekker het bos in. Zónder camera, dan zie je de mooiste paddenstoelen. 🥴