เรื่องก่อน (พวกผีรู้ดี ชีวิตนี้ฉันผ่านอะไรมาบ้าง) ก็จับเอา “จิ๋นซีฮ่องเต้” บุคคลในประวัติศาสตร์ ความเชื่อ/ลัทธิเต๋า มายำใหญ่จนกลายเป็นนิยายวายสายฮา ซึ่งอ่านแล้วก็สนุกกับความวายป่วงและ “เด๋อๆ” ของตัวละครได้ไง

พอมาถึง UAAG …เราว่า “ฝืน” ไปหน่อยอะนะ

นอกจากการใส่ “ความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอก” มาแบบค่อนข้างหนักมือช่วงท้ายเล่ม 2 เราว่าการเอาเคสอุบัติเหตุทางอากาศจริงๆ มาปรับเป็นพล็อตนิยาย …บางเคสก็อีโมชั่นแนลไป๊ (แต่ก็เข้าใจล่ะนะ นิยาย!) และบางเคสก็เอามา “อวย” ความดีเลิศของ “ทางการจีน” ซะงั้น

การอวยชาติในนิยายจีนนี่ บางทีก็ไม่โอเคนะ

UAAG ทีมสืบสวนอุบัติเหตุทางอากาศ (เขียน: โม่เฉินฮวน) คือ 1 ในนิยายวายที่อ่านๆ ไปแล้วเจอบทความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกแทรกจนสถานะเปลี่ยนจากกำลังอ่านเป็นค้างเติ่งแล้วค้างอยู่แบบนั้นนั่นแหละ

จริงๆ การเอาเรื่องการสืบสวนอุบัติเหตุทางอากาศมาฟีทในนิยายวาย = น่าสนใจ แต่อ่านๆ ไปละรู้สึกแปกๆ นะ

บางทีก็รู้สึกตลกดีนะ ต้องหาให้ ย่อยให้ เอามาประเคนให้ถึงที่ ถ้าไม่ทำก็หาทางด่าคนที่ไม่ยอมสนองนี้ดซะงั้น

นิสัยนิ้วชี้เอามากๆ 😂

ประเด็นหลักคือเอกสารความตกลงพวกนี้น่ะ “อ่านไม่ง่าย” ถ้าจะ simplify เจ้า MOU 43-44 เพื่อให้คนได้เข้าใจก่อนตัดสินใจลงประชามติ ก็ไม่ใช่งานง่ายป่าว มีข้อมูลที่เปิดเผยไม่ได้เยอะมั้ย ถ้าข้ามไปแล้วส่งผลต่อความเข้าใจป่าว

แย่อะ มันคือการ “ปั่น” ชัดๆ
ถ้าบ้าจี้ทำจริง จะตามรอย Brexit แน่ๆ

เพิ่งรู้ว่ามีการทำโพลเรื่อง MOU 43-44 ด้วย ซึ่งผลที่เกิดคือรวมๆ แล้วกว่า 70% ที่ไม่เข้าใจหรือไม่เข้าใจบางส่วน แต่คนกลับอยากทำประชามติว่าจะยกเลิก MOU ทั้ง 2 ฉบับหรือไม่

แถมรองนายกฯ ยังกล้าพูดว่าคนไทยเก่ง จะถือบัตรกี่ใบเข้าคูหาก็ได้ (ประมาณนี้) ซึ่งใช่เหรอ?!?

ถามว่า foundation ที่ราคาแพง/ของเคานเตอร์แบรนด์นั้นเป็นสิ่งที่ไม่มีงานของ drugstore หรือของราคาย่อมเยาว์สู้ได้ …จริงหรือไม่

บอกเลยว่า “ไม่”
ของ drugstore อาจมีข้อจำกัดหลายอย่าง แต่จะดีไม่ดีนี่ขึ้นกับคนใช้จริงๆ

ของที่ไม่จำเป็นต้องแพง คือ “โฟม/เจลล้างหน้า”

อุตส่าห์ดีใจที่ Fin Publishing กำลังจะวางจำหน่ายนิยาย #อินเค่อ ของ อ.มู่ซูหลี แต่ดันพบว่า “ebook - มีแพลน”

ถ่อออ… เอ๊ยยย!!!
พ้มพลาดงานของ อ.มู่ฯ ไปอย่างต่ำ 2-3 เรื่องเพราะมันไม่มี ebook ซึ่งเรื่องนึงให้ความหวังว่าจะมีหลังออกรูปเล่ม แล้วเจอ สนพ ลูกนายทุน เทซะงั้น!

Briefly united by a common foe (the squirrel on the fence)

Trigger Warning ข้างต้นมีทั้งบนปกหลังและในหนังสือ รวมทั้งขึ้นป้าย “เหมาะกับผู้อ่านอายุ 18 ปีขึ้นไป” ด้วย

เพราะฉะนั้น ถึงเป็นนิยายวายและตัวเองมีความกัดกันเป็นวัตถุดิบให้จิ้น/ฟิน แต่ต้องรับรู้ warning & rating ให้ดี

นิยายเรื่องนี้ “เนื้อหารุนแรง” มากอยู่นะ

[เห็นความทวีตอวยคู่หลักโดยไม่ใส่คำเตือนแล้วแอบโมโห นิยายเรต 18+ มี warning เพียบ จะมองข้ามแล้วเอาแต่ฟินคือไม่ใช่ปะ]

ถ้าจะอ่านนิยายวาย #dangerouspersonality #ล่าทรชนคนอันตราย นะ ขอย้ำว่าคุณ “ต้องรู้” ว่ามี Trigger Warning อย่างเพียบ! กล่าวคือ ความรุนแรง (คน/สัตว์) เลือด ศพ ฆาตกรรม และ “เนื้อหาอาจกระทบกระเทือนจิตใจ”

ที่สำคัญ ตัวเอกทั้ง 2 ล้วน “มีอาการทางจิตเภท”

ถ้าคุณรับได้+อายุถึง ก็อ่านได้

น้องมะลิที่ท่ารถทัวร์ #ภพนภามีแมว #catsofbluesky

ถามว่า… ซื้อมาการองทีเป็นพันบาทนั้นแปลกมั้ย?

ตอบเลอออ… มั่ย!
เมื่อ ~10 ปีก่อน พ้มซื้อมาการองของ Pierre Hermé 1 กล่อง (5 ชิ้น?) จากร้านใน Hong Kong ก็จ่ายไปไม่รู้กี่ร้อย HK$ ซึ่งคำนวณคร่าวๆ ก็พันกว่าๆ บาทไทย

ก็นั่นแหละฮะ แพงเรือหายจริงๆ

วันพักผ่อน

•.•?

สรุปว่า YSL นี่เค้าอ่านว่า “วาย•เอส•แอล” กันสินะ

แต่ด้วยความเคยชินบางอย่าง เสียงในหัวของพ้มมันบอกว่า “อี•แอส•แอล” อะ เวลาจะพูดก็ต้องไม่ให้หลุดอะไรชวนงงออกไปใช่มะ? 🥲

(ก็… Y = y-grèc อะ เสียงแบบ “สระปกติ“ ของมันคือ [i] ซึ่งเป็นเสียงเดียวกับ I = i-latin)

มันมีความต่างอยู่นะ ระหว่าง “คนขี้เกียจ” กับ “คนโง่”

ถึงแม้จะโดนเหมารวม/เข้าใจผิดเป็นประจำ แต่ “คนโง่” ก็ไม่มีทางคิด/ทำอะไรได้เหมือน “คนขี้เกียจ”

(จริงๆ ละคนขี้เกียจนี่จัดว่าแย่+นิสัยโคตรเสียเลยล่ะนะ)

นิยายบางเรื่องก็สร้าง “ความมีส่วนร่วม” ของผู้อ่านได้ บางทีก็หยอดนั่นนี่หรือซ่อนอะไรไว้ระหว่างบรรทัด

คนอ่านสามารถเลือกได้ว่าจะอ่านอย่างเดียวหรืออ่านไปคิดไป และคนที่เลือกอ่านอย่างเดียวโดยไม่สนอะไรระหว่างทางเลยก็ไม่ใช่คนโง่ …บางคนก็เอาสะดวก/ขี้เกียจคิด อะไรแบบนั้น

มีคนบอกว่า “คนโง่อ่านนิยายแล้วโคตรสนุก เออออไปเรื่อยแล้วช็อกตาตั้ง (ทีเดียว) ตอนเฉลย”

นัยหนึ่งก็ใช่ ใครๆ ก็อ่านโดยไม่คิดอะไรได้ แต่ทำเช่นนี้จะขาดความตื่นเต้นเพราะเก็บสิ่งบอกใบ้ตามรายทางหรืออะไรบางอย่างที่คนเขียนตั้งใจซ่อนไว้ อีกนัยหนึ่ง พอเฉลยจะยิ่งงงเพราะไม่เข้าใจอะไรเลยก็ได้นะ

ยามเมื่อน้ำมันเดือด
ฉันร้องฮ่อ

voyage 🐟 #art

ย้ำนะ! ช่วงนั้นคือ “สงครามกลางเมือง” สงครามที่แปลว่าสงครามจริงๆ ไม่ใช่การเอาทหารมาปราบปรามผู้ชุมนุมให้ราบคาบ

การปรับตัวจริงๆ ของสถาบันกษัตริย์อังกฤษคือช่วง WWI ที่ต้องสลัดความ “ต่างชาติ” เอาตัวรอด คนที่เก็ตก็จะเก็ตว่าความเป็นกษัตริย์ของยุโรป ≠ คนชาติเดียวกันเสมอไป เขาจึ้งต้องปรับตัวเพื่อไม่ให้โดนบังคับลี้ภัย/ไล่ออกนอกประเทศไง

ต่อๆ:

“ไม่ได้บอกว่าราบรื่นจนไม่มีเหตุอะไรเลย แต่บอกว่าผ่านมาได้ด้วยการปรับตัว และไม่ได้นองเลือดแบบฝรั่งเศส/ประเทศอื่น”

อะเคร… “ไม่ได้นองเลือด” ก็ quite subjective เพราะช่วงนั้นคือ Civil War ของจริง

นัยหนึ่ง Restoration เหมือนจะเป็นการ come back ที่ประสบความสำเร็จ แต่ “ลักษณะ” ของสถานบัน+หน่วยงานที่คอย “ควบคุม” ก็มีส่วน

MacBook Air เกิดเหตุชาร์จไม่เข้าอีกแล้วฮะ ละมันจำเพาะต้องเกิดหลัง update OS ด้วย พ้มเกือบถอดใจเตรียมหิ้วไปแอปปุ้นสะโตร์แล้ว แต่หลังจาก shut down + พับเครื่อง ทิ้งไว้พักนึงแล้วเปิด+เสียบสายชาร์จอีกรอบ …ก็ชาร์จได้

ซ้ำรอยฝ่ะ //เซ้งเด้ 🥹

Bat Uni returns this year! :3