ช่วงนี้รู้สึกทรมานมากเลย เข้าใจพยาบาลแล้วทำไมถึงบอกถ้ามีปัญหาให้รีบมา ตอนนี้อยากไปหาหมอมาก แต่หมอไม่เข้า

หลายครั้งที่นั่งร้องไห้แล้วยั้งมือตัวเองได้ เพราะกลัวคนอื่นรู้ แต่ถ้าวันไหนรู้สึกแย่ๆมากๆ เราก็ทำเลย เช่นวันนี้ และแย่กว่าคือเราไม่ได้รู้สึกเจ็บ แต่รู้สึกชามากกว่า

1-2เดือนมานี้ มีหลายวันที่ไม่อยากกินยา นั่งมองยาในมือนานมากๆ และทำใจที่จะกิน ซึ่งปกติที่จะอยากรีบกินอยากลืมอยากนอน หรือเพราะการปรับยา ทำให้เรารู้สึกแย่ขนาดนี้

โดยเฉพาะตอนที่รู้สึกลงแดง เพราะหายาไม่เจอ หรือยาไม่พอ ความรู้สึกโคตรแย่ เหมือนมันเป็นที่พึ่งเดียวของเราในตอนนั้น แต่พวกแฟรชแบคที่เข้ามา มันจะมีหน้าหมาเราลอยมาเสมอ และมันจะทำให้เราต้องอยู่ต่อเพื่อเขา จากนั้นเราก็จะร้องไห้อีกรอบ เพราะเราคิดว่าถ้าหมา้ราไม่อยู่แล้วเราจะเป็นยังไง อีกตัวจะอยู่ยังไง ความคิดมันวนๆแบบนี้ตอนรู้สึกแย่มากๆ

พอมันเริ่มดิ่งน้ำตาเริ่มไหล ภาพเก่าๆมันก็แฟรชแบคเข้ามาในหัว โดยเฉพาะตอนที่เริ่มทำร้ายตัวเองในจุดที่คนมองเห็น ตบหน้าตัวเองซ้ำๆแบบไม่รู้สึกเจ็บ วางแผนภาพตัวเองกระโดดน้ำ ตอนที่เดินเข้าครัวหยิบมันขึ้นมาและอีกวันก็ตื่นขึ้นมาด้วยรอยที่มือโดยจำไม่ได้ว่ากรีดมันลงไปตอนไหน ตอนที่คิดว่าถ้าใช้มีดจุดไหนที่คนจะไม่เห็น ตอนที่ต้องกินยาแล้วไม่อยากตื่น ตอนที่คิดว่าจะทำยังไงให้เดือดร้อนคนอื่นน้อยที่สุด

เป็นซึมเศร้า OCD พ่วงinsomnia เฝ้าระวังแพนิค นี่แหละคนสดใสที่คนอื่นมองมา

อาทิตย์ที่ผ่านมาอาการย้ำกลับมาหนักมาก ไม่รู้เพราะปจดจะมาหรือเปล่า

ไม่ได้มาบ่นเดือนนึงได้ คือสุขภาพจิตตอนนี้คือดีขึ้นมากๆ แต่ยายังขาดไปหลายวันเหมือนเดิม แอบเซ็งถ้าไม่เช็คคือขาดตลอด แต่รอบนี้ไม่ลงแดง

ยาที่เคยให้หลับได้เป็น10ชม. ปัจจุบันไม่รู้สึกอะไรเลย ดื้อยาอีกแล้ว นอย

ทำไมถึงบอกว่าเราไม่เศร้าละ กินยามาจะ2ปี ไม่ไปเจอเพื่อน ไม่เที่ยว ไม่ออกไปไหน แค่นี่ก็เศร้าละนะ แค่ไม่ได้บอกโซเชียลให้คนอื่นรู้เท่านั้นเอง ชอบที่จะมาเศร้าคนเดียวมากกว่า

หมอบอกทาท่างดูดีขึ้น พูดก็flow พูดโอเคจริง แต่สภาพฉันหมาเหมือนเดิม แค่วันนี้แต่งหน้า

วันนี้งานเยอะมากๆ ล้ามากๆ ความรู้สึกก็้ชามากๆ

หลังจากเริ่มเครียดสะสม จนต้องเพิ่มโดสยา จนยื่นลาออกไปแล้วต้นอาทิตย์ที่ผ่านมา ขอให้ฉันมีความสุข

อาทิตย์นี้เจอมาหนักมาก วันนี้โดนหลอกอีก จิตใจห่อเหี่ยวมาก ตกดึกมานี่เขียนแพลนลาออกเลยจ้า จบๆ เรามันอดทนต่ำอยู่ละ ค่ายามันแพง

สรุปยาหายเพราะมีการผิดพลาดเกิดขึ้นจริงๆ ฉันนั่งร้องไห้ไป3-4วันเลยจ้า และวันนี้บวกยามาอีก1ตัว

รู้ตัวแหละว่าติดยาตัวหนึ่งมากๆ เพราะตอนไม่มีมัน เรากระวนกระวายนั่งร้องไห้ตลอด แต่ทำไงได้ มันเป็นทีพึ่ง

มียาตัวหนึ่งหายไป3วัน ไม่รู้ว่าหมอตั้งใจให้เราเบายาหรือเปล่า เพราะก่อนหน้านี้หมอบอกให้เราเบายา แต่เราเองที่ไม่ขอเบา เพราะกลัวเจอเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจ

บางที่ก็อยากเป็นภาวะสิ้นยินดีเหมือนกัน แค่ต้อวใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ แต่ไม่ได้อยากรู้สึกอะไร

หรือเพราะตัวเรายังติดกับ กับคำว่าโดนหักหลังอยู่

ที่รู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นกับเรื่องนี้ เพราะมีความรู้สึกยินดีที่เขามูฟออนได้ แต่อีกใจหนึ่งมันก็ยังเสียใจ เลยพูดได้ไม่เต็มปากว่าเราดีขึ้นแล้วหรือเปล่า

ปจดก็หมดแล้ว หรือจะดื้อยาอีกแล้ว

แล้วหลายๆคนชอบมาปรึกษาฉัน แล้วพูดประโยคเดียวกันว่า ฉันดูกำจัดความเครียดได้ดี ดูเป็นคนที่แฮปปี้กับชีวิต นี่ได้แต่ฟังพวกเขาระบายไปเรื่อยๆ ใครจะรู้ว่าฉันแค่พยายามให้ตัวเองมีความสุขเท่าที่ทำได้ แล้วความพยายามมันก็เหมือนจะเห็นผล เพราะไม่มีใครมองเห็นแผลของนี่เลย กว่าจะทำได้ขนาดนี้ก็หายไปจากสังคมนานเลยแหละ

เห็นคลิปหมาเศร้าๆไม่ได้เลย ต่อมน้ำตาแตกตลอด

ทุกวันนี้ยังคิดว่าตัวเองไปได้ไกลอยู่เลย แต่ติดตรงซึมเศร้า รับความเครียดมากไม่ไหว ตอนนี้ขออยู่แบบสบายใจดีกว่า

ทุกคนบอกว่าฉันรับมือกับสถานการณ์ได้ดี ชีวิตดูมีความสุข ใครจะรู้ว่าไปพบจิตแพทย์ทุกเดือน