گزینه همه موارد

آن‌گاه دیگر خود را
در زندگی، چون جامه‌ای بیگانه نخواهم یافت
شگفت‌زده از زمین
و عشق یک زن
و بی‌شرمی مردمان
چنان‌که امروز، پس از سه روز باران
می‌نویسم؛ آوای پرنده‌ی کوچک را می‌شنوم
و پایان باریدن را
و بی‌آن‌که بدانم در برابر چه، سر فرود می‌آورم

Then I will no longer
Find myself in life as in a strange garment
Surprised at the earth
And the love of one woman
And the shamelessness of men
As today writing after three days of rain
Hearing the wren sing and the falling cease
And bowing not knowing to what

هر سال، بی‌آن‌که بدانم، از کنار آن روز می‌گذرم
روزی که آخرین شعله‌ها با من وداع می‌کنند
و سکوت رهسپار می‌شود
آن مسافر خستگی‌ناپذیر
همچون پرتو ستاره‌ای بی‌نور