یه سوالی دارم
بنظرتون FOMO باید منو بگیره و دنبال یه آدم مناسب باشم چون زندگی مسابقه‌است و ادم‌های خوب رو برمیدارن و پیرتر شم شانسم کم میشه
یا
باید رها کنم تا زمان مناسب ادم مناسب بیاد و اگه نیومد هم قبول کنم زندگی من اینه؟

ما مداوم میریم تراپی، کتاب روانشناسی میخونیم، خودمون رو تو انزوا نگه میداریم که رشد بهتری کنیم، بعد یه مشت خودشیفته با مشکلات عدید روحی میان گند میزنن به زندگیمون.
این واقعا fair نیست...تاوان شعور و تربیت نداشته یکی رو چرا ما باید بدیم؟

فضای توییتر رو واقعا نمیتانم.
وقتی از اون حلقه‌اش جدا میشی و از بیرون نگاه میکنی دور از جون جمع، یه طویله‌ بزرگه که خر میزنه، الاغ میرقصه.
حالا یا همیشه اینجور بود و من نمیفهمیدم یا شدم مثل این پیرهای لس‌آنجلسی که یاد باد آن روزگاران میکنم.

این دوسال اخیر که غیبت داشتم،
همش در بیمارستان و مطب دکتر‌ها بودم و هربار میگفتم شکر کائنات‌ که استرالیام. اگر امریکا بودم قطعا مرده بودم :)))
واقعا دلم میخواد بشینم جلو دوربین بگم چه بر من گذشت! اما خلاصه‌اش اینکه در کمتر از یکسال ۱۸ کیلو وزن کم کردم (که خوشحالم البته😅 #سمی).

بصورت
قانونی میتونستم ۱۲ بار روز ولنتاین تنها نباشم. و گس وات؟ ۱۱ بارش تنها بودم 😌اون یکبار هم کووید و توفیق اجباری بود، وگرنه که پسران ادایی نسل من 🦦

آیا به روزمره نویسی برمیگردم؟
آیا بعد از وقفه ۲-۳ ساله، نوشتن یادم مونده؟
حتی یادم نیست با کی بوجی بودم با کی در نبرد مجازی…. ایناس که بده.