Ik zet mijn fiets achterop de auto en parkeer aan de overkant van de hembrug.

Ik voel me alsof ik als eersteklasser rondloop op de middelbare school. Zoekend naar bekenden en geen flauw benul nog.

Ik ben nog zó niet thuis hier, dat ik na een week weer eens kijk en dan jouw bericht pas zie.

Jij bent een kenner.

Negeer je mij, popje? Hier, mijn poes.

Ah nee joh! Tja ik woon een beetje te ver weg. Had je even ruim een uur moeten wachten naast je buit.