➤ สุ่มรับข้าวปั้นจากสมาชิกชมรม 🍙
th.shindanmaker.com/1255244

(สุ่มได้อะไรสามารถโควทรีแอคได้เลยนะครับ ขอบคุณที่แวะมาหาชมรมคหกรรมครับ🤍)

(หลังลงทะเบียนแล้วแนะนำให้เข้าดิสคอร์ดทางคอมมูเพื่อรับข่าวชมรมได้ไวหรือหากไม่สะดวกจริง ๆ ให้ติดต่องานผ่านผมนะครับ)

เอ้า

ถึงกล้ามเนื้อใบหน้าจะไม่ขยับ อะไรบางอย่างก็ทำให้รับรู้ได้ว่าเขากำลังรู้สึกผิดหวัง

“อะไรกัน นี่ชูบารุหลอกขายดินน้ำมันให้ฉันหรอกหรอ” จะทำธุรกิจต้องกระทำโดยสุจริตสิ

ส่วนเจ้าคนนี้ดูจะสนุกกับบทบาทตัวเองดี

เมเซย์นิ่งไปก่อนที่เขาจะผ่อนลมหายใจออกมา ไม่รู้ว่าปลงตกหรืออะไร

ถึงอย่างนั้นเขาก็หยิบทิชชู่เปียกออกมาเช็ดมือ จะกินข้าวก็ต้องทำความสะอาดมือก่อนสิ

"ทานแล้วนะครับ"

เขาแกล้งทำเป็นบิเจ้าก้อนข้าวปั้น หลับตาพินิจพิเคราะห์รสชาติในจินตนาการ

อื้ม ข้าวปั้น ดินน้ำมัน

"รสชาติเหมือนข้าวปั้นเลยชูบารุ" เขาพูดเนือย ๆ

เสกเวทย์มนต์ให้อาหารอร่อยขึ้น...

เมเซย์นิ่งคิดไปสักครู่แล้วก็พยักหน้าตกลงรับบริการเสกเวทย์มนต์ที่ว่า เพราะเห็นแก่จินตนาการของชูบารุคุงหรอกนะ

"เครื่องเคียงแล้วแต่ชูบารุเลย" คิดไม่ออกก็โอมากาเสะซะเลย

"ฉันขอคาถาที่ทำให้ข้าวปั้นทงจิรุนี่อร่อยจนโด่งดังไปนอกโลก" กล่าวโดยนักเรียนชั้นมอปลายอายุ 18 ปี และเขาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตประจำวัน

ดูท่าน่าจะอนาคตไกลแหะเจ้าเด็กนี่

"ข้าวปั้นเป็นอาหารพกพาง่ายและสะดวก ถ้าแบบนี้ก็คงไม่กินเวลาระหว่างทดลองมาก..." เขาพูดงึมงำกับตัวเอง แยกยากว่ากำลังเล่นสวมบทบาทหรือคิดจริงจังอยู่

"ข้าวปั้นก้อนนี้ จะรับไว้ก็แล้วกัน ห่อเครื่องเคียงให้ด้วยล่ะชูบารุ"

และตอนนี้ดูเหมือนจะอินกับบทบาทลูกค้าอยู่ล่ะ

เมเซย์หรี่ตาลง มองยังไงเจ้าก้อนน้ำตาลนี่ก็คือดินน้ำมันแต่ถ้าเด็กชายยืนยันว่ามันคือข้าวปั้น งั้นเขาก็คงต้องตามน้ำไป

เขานั่งยอง ๆ เพื่อที่จะได้อยู่ในระดับเดียวกันกับเด็กน้อย

"งั้นนั่นเป็นข้าวปั้นแบบไหนล่ะชูบารุ"

(ขอมาบวกนะคะะ🤩)

เพราะต้องออกมาซื้ออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์มือสอง คนที่ปกติไม่คิดจะออกจากบ้านในวันหยุดจึงมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านดังกล่าวพร้อมข้าวของพะรุงพะรังเต็มไปหมด

เขาหลุบตามองข้าวปั้นสีน้ำตาลในมือของเด็กตรงหน้าก่อนจะเอ่ยปาก

"แต่นั่นมันดินน้ำมัน....ไม่ใช่หรอ?

P : เข้าใจแล้ว จะลองเอาไปคิดดู

P : น่าสนใจแต่ก็ดูยุ่งเหยิง และถ้าต้องก่อตั้งชมรมคงต้องรวบรวมคนก่อน.... ถ้าเป็นเธอจะสนใจหรือเปล่า?

P : ความแตกแล้วสินะ

ได้ยินแบบนั้นแล้วเมเซย์ก็ส่ายหัวช้า ๆ บรรยากาศรอบตัวของเขาดูจะจริงจังขึ้นมา

"ไม่ใช่"

"เอเลี่ยนต่างหาก"

เพราะเชื่อมาตลอดว่า 'เรา' ไม่อาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตเดียวในจักรวาลที่กว้างใหญ่แห่งนี้ ถึงมันจะฟังดูไร้สาระแต่เขาก็เชื่อสุดใจ

"เชื่อเรื่องเอเลี่ยนรึเปล่า?"

คำถามถูกยิงออกไปอีกครั้ง

เขาคิดครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

"จะบอกว่าชอบอวกาศก็คงไม่ถูกขนาดนั้น"

คนที่ถูกเรียกว่าดวงจันทร์ลดระดับใบหน้าจนมองหน้าคู่สนทนา จากนั้นเขาก็ชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"ที่สนใจ คือพวกเขาด้านนอกน่ะ"