به فرزندم گفتم بز میل‌کردم. با چشمان گشاد نگاهم کرد و گفت ماما الان بزه تو‌ دل توئه؟ و یه حالی بود که باید همین الان از تو تلفن برنامه شنگول و منگول رو اجرا کنه و بز رو از دل من نجات بده. و سنگ بریزه جاش.

در حالیکه باید در وین باشم و با دوستان از ته دل بخندم تنها در راه آدیس‌آبابا میباشم و دلم هنوز نرفته برای فرزندم هم تنگ شده.

در این فضا و در اون فضاهای قبلی هی میام حرف بزنم هی فکر میکنم جای من نیست و چرا اصلن؟ ولی میخونم و به عنوان کامینونین یه طرفه بهش وصلم. فضولی؟ کمی ولی نه اونقدر. تو مهمونی نشسته باشی گوش بدی مثلن .

عذر میخوام تبریک و کوفت. تبریک درد. تبریک و و خفه‌خون مرگ