Οι υπηρεσίες του κράτους δεν παρέχονται με βάση το εισόδημα. Ίδια αστυνομία έχουμε όλοι, ίδιους δρόμους. Γιατί κάποιοι πληρώνουν παραπάνω αν όχι για αναδιανομή?

Γενικά δεν αναδιανεμουμε μόνο τον νέο πλούτο που παράγεται, μπορούμε κάλλιστα να αναδιανειμουμε και τον υπάρχοντα από το παρελθόν. Είναι εξίσου αναδιανομή. Όσοι διαφωνούν απλά δεν θέλουν να αναδιανειμουμε και ψάχνουν περίπλοκα επιχειρήματα μ

Κάποιοι το ονομάζουν διπλόφορολόγηση αλλά δεν στέκει μαθηματικά. Επί της ουσίας είναι φορολόγηση επί του συνόλου του πλούτου (κομμάτι του του οποίου είναι και το εισόδημα) απλά με μεγαλύτερο ποσοστό κάθε φορά.

Αν αυτό συγκεντρώνεται με 10% στο εισόδημα οκ. Αν θέλει 50% στο diff του πλούτου πάλι εντάξει. Αν θέλει 10% στο diff και 20% στο συσσωρευμένο πάλι οκ.

Είτε στο diff του πλούτου (εισόδημα, φόροι κατανάλωσης) είτε στο συσσωρευμένο σύνολο του. Η βάση υπολογισμού δεν έχει σημασία, σημασία έχει το ποσό που πρέπει να συγκεντρωθεί για να έχεις βιώσιμη κοινωνία.

Αυτό σημαίνει αναδιανομή. Πληρώνω για υπηρεσίες που δεν λαμβάνω έτσι ώστε να τις έχουν κάποιοι άλλοι που δεν μπορούν να τις πληρώσουν. Υπό αυτή την έννοια το συντριπτικό ποσοστό των φόρων πλέον είναι αναδιανεμητικοι. Οι αναδιανεμητικοι φόροι είναι πάντα στον πλούτο.

Αυτό συμβαίνει για κάποιες υπηρεσίες. Π.χ. τηλεπικοινωνίες ΔΕΗ πριν την ιδιωτικοποίηση. Τώρα πλέον στο δημόσιο δεν ισχύει αναδιανεμητικό μοντέλο λόγω εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων. Πλέον πληρώνουμε είτε λαμβάνουμε υπηρεσία είτε όχι.

Υπάρχει μια σύγχυση. Φόροι αναδιανεμητικοί μόνο δεν έχουν νόημα. Αν πληρώναμε μόνο για υπηρεσίες που μας παρέχονται τότε αυτό θα ήταν ένα subscription σε υπηρεσίες του κράτους Π.χ. θέλω σχολείο πληρώνω subscription. Θέλω νοσοκομείο? Πληρώνω άλλο subscription. Αν δεν τα θέλω δεν πληρώνω.

Αν δεν είναι αναδιανεμητικός ο ΕΝΦΙΑ τότε γιατί δεν είναι flat?