To swoją drogą doskonały dowód,że komplikacja budzi mechanizm obronny w postaci agresji bez względu na poglądy.
Ja tu nie przyszedłem prowadzić głupich wojen tylko pisać o mózgu.

Taka niespodzianka zawsze cieszy najbardziej i nie niesie ze sobą odpowiedzialności, co jest jej największą zaletą i największą wadą jednocześnie, bo stoi także za dość częstym bankructwem zwycięzców loterii ;)

Taka walidacja jest szalenie krucha, bo z definicji nie zależy od ciebie, tylko od innych.
Dochodzi do paradoksu, sukces, o którym jesteś przekonany, że zawdzięczasz sobie, zderza się z dobrostanem, który istnieje tylko tak długo, jak długo ktoś inny podziwia. 3/3

Badania nad poczuciem szczęścia pokazują, że krzywa nie tylko się wypłaszcza, ale dla części ludzi wręcz spada, szczególnie wtedy, gdy pieniądz staje się jedynym atrybutem twojego sukcesu. Wtedy zaczynasz kompensować wszystko próbą walidacji w cudzych oczach. 2/3

służą jego konserwacji. Zamiast generować błąd predykcyjny, produkują poczucie jego braku.
Zamykają nas w pętli potwierdzeń, w której brak zaskoczenia mylony jest z prawdą, a spójność narracji z jej trafnością.
Pomyśl o tym następnym razem, gdy powiesz: nie chcę mi się.
6/6

ale w formie semantycznego fast-foodu. Informacja jest wszędzie, sens coraz rzadziej.
Nasze poglądy i ideologie często nie są wynikiem analizy, lecz strategią obronną, narracyjną nakładką, która stabilizuje wewnętrzny model świata. Systemy medialne i algorytmy nie służą aktualizacji tego modelu, 5/6

Mózg, podobnie jak każdy układ adaptacyjny, woli model stabilny niż model dokładny, jeśli oba działają wystarczająco dobrze.
Żyjemy w poznawczej wersji eksperymentu Calhouna.
Nie dlatego, że brakuje nam zasobów, lecz dlatego, że system dostarcza ich aż za dużo, 4/6

W świecie nadmiaru bodźców i informacji najtańszą strategią nie jest dociekanie prawdy, jest nią uproszczenie.
To, co nazywamy lenistwem poznawczym, nie jest wadą charakteru. To efekt uboczny biologicznie racjonalnego systemu, który optymalizuje zużycie zasobów. 3/6

oraz związany z nią mechanizm kodowania predyktywnego.
Mózg nie dąży do prawdy.
Dąży do redukcji zaskoczenia.
Buduje modele świata, które pozwalają jak najmniejszym kosztem przewidywać przyszłość. Każda korekta modelu kosztuje energię. Każde zakwestionowanie przekonań to metaboliczny wydatek. 2/6

A nie udał się tylko dlatego, że znacznie bardziej dochodowe są emocje niż skupienie.
Teraz głupio wyglądamy z własnym zadem we własnych ustach.

Eksperyment z internetem się nie udał.
Zamiast wzmacniać sieć, podzielił na frakcje robiące z każdej bzdury sprawę najwyższej wagi, sprawy najwyższej wagi zamieniając w szum.

Warto przy tej okazji dodać jak fundamentalne znaczenie ma to czym się karmi TPN, a co potem odtwarza DMN, dla naszego dobrostanu i kondycji moralnej. Nasze mózgi sukcesywnie obniżają także receptory obrzydzenia, to co kiedyś było nie do pomyślenia, dziś staje się normą. Jak to zmienić uczestnicząc?

Ciekawostką jest, że niemal wszyscy ludzie nauki, którzy ją popularyzują, nie monetyzują, zrezygnowali z tej platformy, zostali przeważnie tylko szołmeni jak Huberman. To tak jakbyś sprzedawał abażury z ludzkiej skóry, był przez to śmiertelnie oburzony przy okazji tłumacząc , że musisz mieć co jeść.

co prowadzi do dysfunkcji i uszkodzeń mitochondrialnych. W dłuższej perspektywie skutkuje to rozwojem niskiego stopnia przewlekłego stanu zapalnego, który, jak jednoznacznie wskazuje literatura, wywiera niekorzystny wpływ na funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego i zdrowie psychiczne. 4/4

nadmiernie stymulującego środowiska, gwałtowne wahania glikemii stanowią dobrze udokumentowany czynnik destabilizacji regulacji emocjonalnej i erozji dobrostanu psychicznego.
Ponadto przewlekła ekspozycja na podwyższony poziom glukozy sprzyja nasilonej produkcji reaktywnych form tlenu, 3/4

Faktem pozostaje jednak istotny wpływ wysokiej podaży węglowodanów na nastrój, zarówno w perspektywie krótkoterminowej, jak i długofalowej. Choć badania rzadko wskazują na prostą zależność przyczynowo-skutkową w rodzaju „cukier równa się depresja”, to w realiach współczesnego, 2/4

Brzmi jak solidna baza do dyskusji. Mam nadzieję, że znajdziesz tu sporo wartościowej pożywki dla swoich neuronów. Witaj w sieci! 👋🙂

Paradoks polega na tym, że dopóki nie zaczniesz pracy, jesteś więźniem predykcji. W momencie działania, sensoryka przejmuje kontrolę nad wyobraźnią. Rzeczywistość (nawet trudna fizycznie) jest zazwyczaj mniej obciążająca poznawczo niż jej symulacja.