Die zijn fantastisch hè! Nieuwe favoriet!

Ik denk zelf vooral dat er heel veel variatie in ruimte en tijd was. Jaren (eeuwen?) met dichtere vegetatie (na bv. dierziektes of natuurgeweld) en perioden van open vegetaties.

Silviu recommended me the spot where you saw one! Didn't see one from the hill, but this one was right in the middle of the path on the way back to the village.

Hartslag richting de 200, maar de beer rende direct weg. Ging later nog even mooi op de achterpoten staan, en verdween daarna in de akkers. Vrij matig filmpje, maar ach. Trillende handen..

Nu is dit een van de laatste die nog redelijk intact is, maar ook hier is sinds kort het traditionele gebruik aan het verdwijnen. Delen zijn ingerasterd ipv de dieren elke avond naar het dorp terugkeren.

Dat was vroeger ook wel zo. Bosweides werden eens in de zoveel tijd om allerlei redenen wel eens een paar jaar verwaarloosd waardoor de graasdruk tijdelijk lager was. Door dierziekten, conflicten etc.

Er staan talloze eiken van nog 'maar' 200-400 jaar. Die moeten kunnen quarter life crisis nog krijgen. 😜

Dat soort vragen moet je denk ik op grotere schaal bekijken. Hier staan de komende eeuwen nog wel eiken. Bos verjonging hoeft niet continu te zijn, zeker niet in landschappen die eeuwen de tijd hebben om te ontstaan.

Het stikt er overigens van het leven: enorme dichtheden aan vlinders, bijen, vogels, maar ook beren, wolven, edelherten en zwijnen.

Dit landschap is ontstaan door eeuwenlange extensieve begrazing, maar staat onder enorme druk. Vroeger was het grootste deel van het Transsylvanische hoogland bosweides, maar door EU landbouwbeleid is er vrijwel niks van over, behalve deze bij Mercheasa.

De oudste eik (tevens de oudste van Roemenië) wordt geschat op ca. 930 jaar en heeft een omtrek van bijna 10m (!).

Donaudelta was helaas niet te doen met het OV (en we hebben niet heel lang). We gaan nog naar de bosweides van Mercheasa en nog een paar dagen Sighisoara.

Nog wat floristisch schoon. De gelobde maanvaren blijft toch wel favoriet. Eeuwig zonde dat je die in Nederland nog maar zo weinig kan vinden.

De tocht leidde vandaag naar de top van de Batrana. Volgens mijn Duolingo-Roemeens betekent dat iets als 'de oude'. De dag begon met prachtig weer, maar uiteindelijk in het onweer en de stromende regen naar beneden. Ook wel lekker eigenlijk.