เมื่อก่อนฉันทำไปได้ยังไง คิดถึงสมัยที่ยังคุยกับคนอื่นได้โคตรจะฉะฉาน มีเอเนอจี้ล้น ๆ เหมือนคนเพิ่งเรียนจบ ไม่เหมือนตอนนี้ที่พอทุกคนเริ่มแยกย้ายกันไปเติบโตไปตั้งใจเรียนหรือเรียนต่อ(นั่นเป็นเรื่องดี)ไม่ค่อยได้คุยท็อปปิคด้อมหรืออะไรที่สนใจด้วยกันเพราะด้อมเฮี้ย

น้ำตาจะไหล ช่วงนี้แทบจะไม่ค่อยได้ระบายออกมาเลยเพราะบางครั้งก็กลัวคนมองไม่ดี ถึงมีเบสตี้ออซัมโค้สเฟรนที่นิสัยดีมาก ๆ แต่เหตุผลที่เราสติหลุดง่ายมันไร้สาระมากจริง ๆ

เรามีกันอยู่แค่นี้ ฮึ้บ ๆ ไว้ฮันซอน เรามีกันอยู่แค่นี้ .บีบมือ

ถุกต้องทิ่สุด