محیط اینجام جالبه کسی نیست قشنگ همه چیو میتونی ثبت کنی یادگاری بمونه

اینجا کسی هست ؟ صدا میاد

دیگه دوست ندارم کسی برام اهنگ بفرسته نه برای کسی اهنگ بفرستم ادم بیشترین چیزی که یادگاری میزارن اهنگایی که میفرستن اینو فرستاد امروز دیگه نیست ولی هربار گوش دادم یادش می افتم به دلایلی هم دیگه در دسترسم نیست 💔

در نهایت ما تنهاییم باید پذیرفت تنهاییم. باید حواسمون به سلامتی، رشد فردی، روحیه، ظاهر به اونایی که دوستشون داریم و بقیه چیزا باشه از اینجا به بعد برام جای سوال چطور امکان داره خودمون دوست نداشته باشیم،سرزنش کنیم،فکر کنیم ضعیف هستیم با کی داریم می جنگیم با خودمون تمام دارایمون خودمونیم

واقعی ترین حس فعلیم دوستامو می ببینم بخاطره کارایی که نکردم خجالت میکشم :)

گاهی وقتا ما به خودمون دروغ میگیم که به چشم تجربه نگاه کن بهش نه عزیزم صرفا داغی که به دلمون موند رو کمتر کنه وگرنه زمان به عقب برگرده هیچ وقت دوست نداریم از بغلش حتی رد بشیم گاهی بزرگترین ارزو میشه که ای کاش چنین چیزی رخ نداده بود :)

کی میشه به نقطه ای برسم خیلی چیزا برام مهم نباشه گاهی اوقات به یکسری حسودیم میشه هیچ چیزی براشون مهم نیست سال تا سال نیستن حرف نمیزنن هیچ کاری با اجتماع اتفاقاتش ندارن درگیر خودشونن بیخیال اسوده بی خبر از همه چی گاهی میگم اینا دارن زندگی می کنن نه ما 🫠

من این حسی که الان توش گیر کردم بخاطرش بشدت دارم رنج میکشم،ادم میتونه خانوادشو بزاره بره می تونه از کشور و زادگاهش رو بزاره بره تنها چیزی که ازش نمیشه فرار کرد روان سرکوب شده ادم که تو باهیچی نمی تونی
ترمیمش جز پرداختن به خودش

همه چیز به وقتش...

کسی از تنهایی نمرده ولی خیلیها بخاطره داشتن روابط سمی هم تو زندگیشون شکست خوردن و خودکشی کردن

با این که از گفتنش اصلا خوشحال نیستم اما تغییرات اساسی زمانی رخ میده که تو یک رنج بزرگی رو بکشی و روحت به درد بیاد :)

موضوع این نیست که من به قهوه نیاز دارم موضوع این که تمام اطرافیان من نیاز دارن که من قهوه بخورم😌

print("hello")