امروز این زن نقاشی‌های Léon Spilliaert ام. هی به خودم می‌گم نفس عمیق بکش، هیچی نیست.

یه مدته یه چیزی داره پیوسته غمگین و ناراحتم می‌کنه ولی سرنخشو پیدا نمی‌کنم.

یه اسکرین شات قربون‌صدقه پدردختری توی توئیتر دیدم که چون کلا اون سر طیف روابط والد‌‌-فرزندی قرار دارم، به‌جای قلب‌قلبی شدن، چندشم‌ شد.

بفرما کافئین

مامان‌بزرگم جمعه ساعت یک مرد. گذاشتنش وسط خونه، یه ملافه کشیدن روش و تا نه شب همونجا موند. امروز دوشنبه ‌ست و هنوز خاک نشده، حدس می‌زنن که شاید چهارشنبه، شایدم جمعه. از اونور پسرش براش شعر گفته و نوه‌ها یه ویدئوی احساسی ساختن و دارن متریال جمع می‌کنن که یه ویدئوی بلندتر بسازن. خودش هم هنوز توی سردخونه

خودمو بستم به کافئین ولی هیچی ویاس/ریتالین نمی‌شه. ذخیره باارزشمو روزای آخر مفت مفت بخشیدم به این و اون. ابله خب قایم می‌کردی تو شورتت میاوردی با خودت دیگه😞

Archive and vagina

یه نمایشگاه درپیش داریم که با کیوریتورش قهرم. البته قبل از قهر کردن قول دادم که این مسئله خللی در برگزاری نمایشگاه ایجاد نمی‌کنه🤝

بهزاد به چیزی برام فرستاد که درباره‌ش غیبت کنیم گفتم سیسی تو چت حرومش نکن، بذار برگشتی خونه مفصل بریم تو کارش. حالا منتظرم که بیاد🪿

جلسه با یه آرتیست آمریکایی ایرانی بود. چندباری به رگ ایرانیش اشاره کرد که اینطوریه که فقط میدونه پدرش ایرانی بوده و حتی باباهه رو ندیده هیچوقت. فرداش بش پیغام دادم که کاراتو ‌دوست داشتم، درجا جواب داد مال کجای ایرانی، من فکر کنم فامیلام شمالی‌ان، دارم دنبالشون می‌گردم و بیا بیشتر حرف بزنیم.

حساب کردم دیدم دو‌ ماه وقت دارم که پایان‌نامه‌م رو از صفر تا صد تکمیل کنم. اینه که به عنوان راه‌حل به ذهنم رسید بیام اینجا رو افتتحاح کنم.