Mağduriyet, haklılık ve şımarıklık üzerine...

Gazze’de olanları ne bir film anlatabilir, ne bir roman kaldırır. Çocukların korkusu, yıkılan evlerin tozu, sokakta çınlayan çığlıklar… Bu, korku filmi değil. Gerçek. Ve bu gerçeği mümkün kılan herkes, bir ömrü vicdan azabıyla geçirsin. Söz tükendi, ama fayda etmedi.

Vadi kayıyor, açlık diriliyor. Gazzeliler, gri toz bulutları arasından ekmeğe uzanıyor—bir heyelan gibi, bir mahşer gibi. Tırların kapısı açılırken, umut da bedenler de suya kavuşan toprak gibi çatlıyor.

yazdıklarımı tasarıma döktüm, amatörce bulacaklar beni hoş görsün, geliştireceğim.

(evet şablon kullandım ☺️)j

İzmir 🔥🔥🔥😔