مهم این نیست که یک انسان چقدر می‌تونه ادائی باشه. مساله اینه که اطرافیانش چقدر می‌تونن حجم ادائی بودنش رو تحمل کنن.

دوستی بدون اینکه شیوه رفتنش رو به ما بگه مدتی‌ست مهاجرت کرده. حالا ویدئو از زیبایی‌های کشور مقصد می‌فرسته که فقط دل ما رو بسوزونه.

عسلن لامصب. عسل.

Oh okay then

طرف قبل از اینکه از توییتر بره، یه نسخه از برنامه رو روی فلش برای خودش کپی کرده برده.

آسمان آبی‌، زمین قهوه‌ای.