this tall child is crashing out on themselves every 5mins and somehow find the ways to keep going, surely love this guy

so life really depended on find something make you happy and hold onto it, being present, moving forward

turn out ppl k11l self every days, every times, somewhere on this earth planet- terrified

yearning for snuggles in your hug like a child

รู้สึกตัวตื่นตอนเกือบๆ หกโมงเพราะเสียงปืน แล้วก็นิ่งฟังว่ามันถี่กว่าเมื่อคืน รู้สึกว่าเสียงมีทั้งใกล้และไกล มีแบบมาแต่เสียง กับเสียงที่ตามมาด้วยกระจกสั่น เข้าไปเช็คในทวิตเจอคนทุกจังหวัดชายแดนอัพเดตว่าได้ยินกันหมด มีคนที่ห่างจากจุดปะทะประมาณ 30 กิโล พอๆ กับบ้านเราที่ได้ยินเหมือนกัน(คิดเอาเองว่าพ่อแม่ที่บ้านอาจจะผ่านยุคเดียวกันมาแล้วบอกว่าห่างระยะไม่ต้องอพยพได้)

รู้สึกว่าญปที่กำลังเรียนมันยากขึ้นเรื่อยๆจนคลาสรายวันตอนนี้เหมือนก้แค่เรียนๆให้มันจบไป ฟีลไลค์ขยะเปียกมาก แต่ล่าสุดอ่าน ปย.N5กะคันจิง่ายๆออก ใจฟูเล้กๆ small win for me 🥹

เราในวัย22 รู้สึกหนังสือเล่มนี้ทำงานกับตัวเองมาก คงเพราะตอนนั้นเรากึ่งเป็นกึ่งตายไม่ต่างจากมัน นอนก้นอนไม่หลับ ตื่นก้ไม่อยากตื่น นับวินาทีที่ลืมตาตื่น คอยนับวินาทีที่ต้องมีชีวิต อยากนับถอยหลังแต่จำนวนทวีคูณไปข้างหน้าเรื่อยๆ ในท้ายที่สุดก็เลิกนับ finally when living stop being a burden