( /กรี๊ดใส่ )

( แค้นนนนนนนนน อ๊ากกกกกกกกกก )

เข้าตาเต็มๆ แต่เขาไม่โกรธอีกคนหรอกนะ มั้ง

“ ก็ไม่บ่อยมากครับ มาเก็บความทรงจำเฉยๆ ”

“ ผมเคยมาที่นี่กับเพื่อนๆน่ะ ”

เรโอะค่อยๆลุกขึ้นยืนตามอีกคนทั้งที่เพิ่งนั่งเมื่อครู่ จะว่าไปแล้วดูไปก็ตลกดี

“ แล้วคุณล่ะครับ ? ”

เห็นอีกคนว่าแบบนั้นเขาก็พยักหน้าหงึกๆเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนจะถือวิสาสะลงไปนั่งข้างๆ

“ ผมก็มาชมวิวครับ ”

เมื่อกี้บอกกำลังจะกลับ(?)

“ จะว่าไป จะใช้เวลานั่งที่นี่ให้คุ้มเลยเหรอครับ เหลือเวลาอีก.. เท่าไหร่นะ ? ”

“ โห้ะ.. ต้องรีบกลับแล้วนะครับเนี่ย เห็นมั้ย ? ”

ชูเวลาบนจอมือถือให้ดูก่อนจะผละออกแล้วยิ้มให้

( ฮิๆๆ ขออนุญาตนะคะ )

หลังจากใช้เวลาเพลิดเพลินกับการเดินเล่นได้สักพัก เรโอะก็ตัดสินใจที่จะกลับหอพักในทันที แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไปสะดุดตากับใครบางคนเสียก่อน

” ไม่กลับหอพักเหรอครับ ? “

” ดึกแล้วน้า ~ “

เขากล่าวขึ้น ยืนส่งยิ้มให้คนตรงหน้า

( มาครับอาจารย์ มาจิบชากัน )