"ไม่ใช่เรื่องใหญ่"
ยุยกลับลงมายืนที่พื้นอย่างเคย
"อ่า..–"
เธอนึกอยู่ครู่นึงก่อนส่ายหน้าตอบไปว่ายังไม่ได้กิน
"ไปสิ"
"ไม่ใช่เรื่องใหญ่"
ยุยกลับลงมายืนที่พื้นอย่างเคย
"อ่า..–"
เธอนึกอยู่ครู่นึงก่อนส่ายหน้าตอบไปว่ายังไม่ได้กิน
"ไปสิ"
"ถ้ามืดจะลำบากเอา.."
ยุยหยุดแล้วหันกลับมามอง
"กลับกันเถอะ"
"ถ้ามืดจะลำบากเอา.."
ยุยหยุดแล้วหันกลับมามอง
"กลับกันเถอะ"
“มาถ่ายเร็นโซคุง..”
สองนิ้วชี้โป้งสองข้างแตะกัน ทำท่าถ่ายรูป
มองดีๆแล้ว ครู่หนึ่งเหมือนจะยิ้มพอใจนิดหน่อย
เธอลุกขึ้นยืน จัดชุดให้เรียบร้อย
“ไว้เจอกัน”
“มาถ่ายเร็นโซคุง..”
สองนิ้วชี้โป้งสองข้างแตะกัน ทำท่าถ่ายรูป
มองดีๆแล้ว ครู่หนึ่งเหมือนจะยิ้มพอใจนิดหน่อย
เธอลุกขึ้นยืน จัดชุดให้เรียบร้อย
“ไว้เจอกัน”
มองไปที่น้องแมวตรงนู้น
“สนุกไหม?”
หมายถึงเรื่องถ่ายรูป
มองไปที่น้องแมวตรงนู้น
“สนุกไหม?”
หมายถึงเรื่องถ่ายรูป
แค่บังเอิญผ่านมาแถวนี้ เห็นนั่งอยู่คนเดียวเลยแวะมาดูซักหน่อย
พออีกฝ่ายรู้ตัว ยุยก็สบตานายกลับเงียบๆก่อนจะ–
“หง่าว”
เธอล้อเลียนแมวดำที่นายถ่ายอยู่
แค่บังเอิญผ่านมาแถวนี้ เห็นนั่งอยู่คนเดียวเลยแวะมาดูซักหน่อย
พออีกฝ่ายรู้ตัว ยุยก็สบตานายกลับเงียบๆก่อนจะ–
“หง่าว”
เธอล้อเลียนแมวดำที่นายถ่ายอยู่
“งั้นเหรอ..”
ก้มลงวางรองเท้าที่เดิมก่อนจะสวมมันอีกครั้ง ระหว่างนั้นก็เงยหน้ามองอุปกรณ์รอบๆ
ยุยคว้าไม้กวาดข้างๆตัวมา ยืนขึ้นลองจับๆมันให้ถนัดมืออยู่
“อันนี่”
ไม่รีรอถามเธอให้แน่ก่อนก็ยืดตัวไปเขี่ยบัตร–…. ยืดไม่ถึงก็ปีนระเบียงซะเลย!
“งั้นเหรอ..”
ก้มลงวางรองเท้าที่เดิมก่อนจะสวมมันอีกครั้ง ระหว่างนั้นก็เงยหน้ามองอุปกรณ์รอบๆ
ยุยคว้าไม้กวาดข้างๆตัวมา ยืนขึ้นลองจับๆมันให้ถนัดมืออยู่
“อันนี่”
ไม่รีรอถามเธอให้แน่ก่อนก็ยืดตัวไปเขี่ยบัตร–…. ยืดไม่ถึงก็ปีนระเบียงซะเลย!