'La Belgique chantera à Vienne sans détourner le regard de Gaza.'

Nederland steekt rond Israël en de situatie van de Palestijnen meer zijn nek uit dan België. Wie had dat ooit kunnen denken?

En aangezien je er nadrukkelijk een land vertegenwoordigt, is het ook extra moeilijk om abstractie te maken van de politiek van dat land, zeker als die politiek er een is van flagrante mensenrechtenschendingen.

Het Songfestival is door dat alles niet gewoon een liedjesfestival of plek van culturele uitwisseling. Dat maakt de kwestie van Israëlische deelname ook anders dan pakweg dat met die Israëlische dirigent in Gent. Hij stond daar niet namens Israël. Op het Songfestival sta je er wél namens een land.

Ik begrijp niet zo goed dat de RTBF dus wilde stemmen voor een uitsluiting van Israël, maar nu enkele dagen nodig heeft om tot een standpunt te komen. Hoezo ligt dat niet gewoon klaar? (De RTBF zal dus meedoen, vermoed ik.)

Het gaat hier niet over of je als kijker twintig of 'slechts' tien keer mag stemmen, hé. Het gaat om de vraag hoe je omgaat met een land dat de mensenrechten schendt. En ja, land en niet omroep, want op het scherm staat niet 'KAN', wel 'Israël', samen met de vlag van dat land.

Voor mij houdt het hiermee wel op met het Songfestival.

En ik vind het toch ook pijnlijk dat Duitsland (dat zich terug zou trekken als Israël niet mag meedoen) de lessen uit zijn oorlogsverleden praktisch vertaalt als: één specifieke staat steunen, no matter what. Waarom zou je ook lessen over mensenrechten trekken?

Het was niet de bedoeling van de organisatoren, maar na de laatste speech trok de groep spontaan naar het Brussels Parlement. En het was niet om te applaudisseren.

Ik krijg het gewoonlijk in oktober of november, maar heb recent pas mijn aanslagbiljet gehad. Het wordt eind januari.

Dans mon quartier, il y a déjà trois réseaux de fibre. Donc trois câbles noirs sur toutes les façades et autour les balcons (beaucoup de maisons des années 1920...). À aucun moment l'avis des habitants a été demandé...

Wat ik een beetje mis in de reflectie is dat de macht van Nederlandstaligen in Brussel ook voortkomt uit het feit dat zij hun eigen lijsten kunnen samenstellen en dus geen Franstalige zusterpartij moeten behagen. Het gaat niet alleen om de gegarandeerde vertegenwoordiging.

Italië heeft al sinds 2017 geen bonussysteem meer :) Gewoon een mix van first past the post en proportionele vertegenwoordiging.