พอเห็นท่าทางเลิ่กลั่ก ก็ก่อให้เขาต้องค่อยเป็นห่วงตามกัน
แต่เมื่อเริ่มอธิบาย เขาก็เข้าใจสถานการณ์ของอีกคนทันที

โชคไม่ดีเลยแฮะ ..
"อ่าา .... แบบนั้นนี่เองสินะ

แต่ถ้ากลับไปเปลี่ยนตอนนี้ ก็มาสายกว่าเดิมรึเปล่านะ " แบบนั้นก็ยิ่งไม่ดีเข้าไปใหญ่แต่หลังจากตรงนี้็มีกิจจกรรมอื่นๆอีก

'แบบนี้ ก็คงจะไม่ดีทั้งวันไปเลยรึเปล่า'
พูดแล้วก็ถอนหายใจไปพลาง ตอนนี้ก็มีแต่ต้องไปต่อ

" งั้นทำยังไงดีล่ะทีนี้ "

+

"เสียดายอดบอกเลย"(ไม่บอกหรอกนะ!😔)

ท่าทางแบบนั้นยังทำให้เขาตีหน้าเคร่งก่อนจะยิ้มให้เปลี่ยนสีหน้าทันที จริงๆกลัวว่าถ้ายังขมวดคิ้วอยู่อีกฝ่ายจะกลัว

แต่รอยยิ้มมัน(ฝึกยิ้ม)..

"ไม่ได้ว่าสักหน่อยคิดแบบนั้นได้ไง"/เอาสองมือแปะไหล่อีกฝ่ายตีเบาๆแปะๆ

"แล้วได้ดูห้องรึยังล่ะ" เพราะเห็นแค่ตอนล้มเลยถามออกไป

🌸🌱 กิจกรรมแรก : ทายดอกไม้กัน!

กิจกรรมนี้เป็นการวัดความรู้รอบตัวเกี่ยวกับภาษาดอกไม้อันเป็นสากล ไม่ใช่เพียงของญี่ปุ่นเท่านั้น! โดยนักเรียนและบุคลากรจะต้องล้วงกล่องเพื่อรับกระดาษรูปดอกไม้พร้อมปริศนา จากนั้นจึงทายชื่อให้กับสมาชิกชมรม เมื่อทำการทายแล้ว หากตอบถูกจะได้รับรางวัลปริศนา! แต่หากตอบผิดจะได้รับรางวัลปลอบใจแทน

ชินดัน : bit.ly/4prq86w

[โควทโรลได้อิสระเลยค่ะ!]

(ขอบคุณค่ะะ😭😭)

แม้ว่าจะสายแต่ก็ชิล ชายหนุ่มเดินอาดๆมามองที่บอร์ดเช่นกันก่อนจะเห็นคนๆนึงจ้องมองรายชื่อหน้าแทบติดบอร์ด
อืมมมต้องรอคิวรึเปล่านะท่าทางเขาจะมองไม่เห็นใช่ไหม?

"เห้นายโอเคเปล่าให้ช่วยไหม"
ก่อนจะเอามือสะกิดพยายามยิ้มให้แม้ว่ารอยยิ้มของเจ้าตัวจะดูแปลกๆก็ตาม

"เห็นจ้องมาสักพักหาไม่เจอเหรอ"

(หายไปนานกราบเท้า)

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยมองอีกฝ่ายพูด
"ล้มเพราะโดนชนแท้ๆขอโทษทำไม"

เพราะเผลอออกแรงไปหน่อยทำให้อีกฝ่ายเกือบลอยตามแรงดึง
"ตัวเบาเกิ้น!" /อุทาน

(มาแว้บหาทันไหมคะฮืออ)