پدرم این چند سال آخر به دلیل تخریب مغزی کاملا ناتوان شده بود و فقط با کمک میتونست راه بره، تو بیشتر مواردی که میبردمش دستشویی یا حموم بعد از تمیز کردنش شرمندگی رو حس میکردم تو چهره همیشه صبورش و از ناراحتی این موضوع دلم نمیومد تو صورتش نگاه کنم و با نوازش، تشویق و گاهی لبخند کمی دل خودمو آروم میکردم