「柊登馬誕生祭」
ในเดือนเดียวกันนี้ มีวันสำคัญอีกวันเช่นเดียวกัน แต่เวลาล่วงเลยมาจนพบค่ำ ซาโกะยังวุ่นวายอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์

เพราะไม่รู้ว่าควรจะส่งข้อความแบบไหนไปหาคนวันนี้ดี

จะให้ไปพบหน้ายิ่งแล้วใหญ่ ถึงจะมีของขวัญอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่กล้าพอจะเอาไปให้ เพราะเอาแต่คิดแบบนั้นสุดท้ายคำที่ส่งไปถึง จึงมีเพียงแค่...

“ ... ไม่มีเค้กเหลือให้หรอกนะ ”

「佐狐浩太誕生祭 」วันที่ปีนึงจะมีเพียงครั้งเดียว ทว่าปีนี้มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นนับไม่ถ้วน ตั้งแต่เข้ามาอยู่ชิชิโทก็ดี หรือจะก่อนมาอยู่ที่นี่ก็ดี...

เด็กหนุ่มผู้ไร้พลังไม่มีอีกแล้ว ตัวเขาในตอนนี้ได้ก้าวไปข้างหน้าและเติบโตขึ้นไปอีกขั้น

เงาสะท้อนในกระจกบัดนี้จะมีเพียง ‘ซาโกะ โคตะ ผู้ศรัทธาเพียงพลัง ’

「佐狐浩太誕生祭」
“ ขอบคุณ... ”

ไม่มีคำร่ายยาวมากไปกว่านั้น แม้จะเป็นเพียงคำสั้นๆ แต่ล้วนอัดแน่นด้วยความรู้สึกในถ้อยคำนี้ กับท่าทียืนแข็งทื่อด้วยความประหม่า

ไหนจะเค้กก้อนโตที่กลุ่มชิชิโทจัดไว้ให้อีก ชวนให้มุมปากกระตุกยกขึ้นเล็กน้อย

จะแบ่งให้ก็ได้ เพราะเขาเป็นเจ้าของวันเกิดนี่ ?

นาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืน ประโยคยาวเหยียดผ่านการลบและพิมพ์ซ้ำ ตัดทอนอยู่นานสองนานกระทั่งเหลือเพียงวลีเดียว

เหตุผลที่ส่งข้อความแทนพบหน้ากันคงเป็นเพราะเคารพในท้องฟ้าผืนใหม่นั้น「 ผู้ศรัทธาเพียงพลัง 」

ขอให้เป็นเดือนที่ดีภายใต้แสงตะวัน
สุขสันต์วันเกิด, ซาโกะ

นี่น่ะ นี่น่ะ เป็นเค้กจากชาวกลุ่มชิชิโทอุตส่าห์จัดมาให้แบบชุดใหญ่ไฟกระพริบขนาดนี้ ต้องจัดให้หมดก้อนเลยน้าา ~!!

┊┊┊┊☆☆☆☆☆☆
┊┊┊╭┻┻┻┻┻┻┻┻╮┊┊┊
┊┊┊┃╱╲╱╲╱╲╱╲┃┊┊┊
┊┊╭┻━━━━━━━━┻╮┊┊
┊┊┃╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲┃┊┊
╱▔┗━━━━━━━━━━┛▔╲

—— วันเกิดนะ ซาาาากตตตตจางงงงง!! 🥳🥳🥳🎉🎉🎉

@sakobot.bsky.social

┊┊┊┊☆☆☆☆☆☆
┊┊┊╭┻┻┻┻┻┻┻┻╮┊┊┊
┊┊┊┃╱╲╱╲╱╲╱╲┃┊┊┊
┊┊╭┻━━━━━━━━┻╮┊┊
┊┊┃╱╲╱╲╱╲╱╲╱╲┃┊┊
╱▔┗━━━━━━━━━━┛▔╲

“ สุขสันต์..........

@sakobot.bsky.social

รู้หรือไม่? วันที่ 26 พฤศจิกายน คือวันแห่งเค้ก Cake day นักเคมีชาวอังกฤษได้ค้นพบ 「ผงฟู」 ทำให้สามารถทำขนมปังชนิดที่ไม่มียีสต์ ในปัจจุบันเราจึงได้กินขนมเค้กที่ไม่ได้มีแต่ไข่และยีสต์

แต่สำหรับซาโกะแล้ว.. 「ทุกๆวันก็คือวันแห่งเค้ก」

“ เอาเค้กผลไม้ 1 เค้กช็อกโกแลตอีก 2 ปอนด์ ดึกแล้วคงดื่มกาแฟไม่ดี... อ่า ชานมเพิ่มหวานครับ ”

ก็ยังคงทำเหมือนเดิมทุกๆวัน

“ .... ใช่ก็บ้าแล้ว ”

แอบลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ กับบางอย่างเขาจะเอาแต่วิ่งหนีมันไปตลอดไม่ได้ก็จริง อย่างเรื่องตอนนี้เองก็เช่นกัน แม้จะเคยหันหลังให้มาตลอด แต่ตอนนี้อีกฝ่ายอยู่ตรงหน้าแล้ว

“ สุข... สุขสันต์วันเกิดย้อนหลัง ”

คำพูดนั่นแผ่วเบาราวกับจะปลิวหายไปพร้อมกับสายลมเอื่อยๆ ครั้งนี้จะไม่หลบหน้าอีกแล้วแม้จะอยากก็ตาม

ดูท่าคงจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆแน่ ซาโกะก้มลงไปเก็บกล่องเค้กที่ยับเยินหมดแล้ว แต่ก็ไม่ควรปล่อยทิ้งเอาไว้

“ มีของที่บ้านอยู่ ”

ยังคงยืนยันที่จะปฎิเสธ และเหมือนทุกทีเขาเลือกจะเดินหนีไปเสียดื้อๆ ฝ่ายที่ผิดเป็นเขาเองต่างหาก แต่ก็ไม่ได้พูดแบบนั้นออกไป

ยังคงเป็นคนที่สื่อสารไม่เก่งอีกตามเคย

“ ...ไม่ล่ะ นั่นของเธอ ”

รีบยกมือขึ้นมาห้ามปรามทันที เห็นสีหน้าแบบนั้นแล้วก็ไม่รู้จะปลอบใจยังไงดี ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องของเขาเลยก็ตาม..

“ ไม่ต้องใส่ใจ ”

สีหน้าแบบนั้นเหมือนเคยเห็นจากใครสักคน แต่น่าเสียดายมันไม่ทำให้เขายอมใจอ่อนง่ายๆหรอก

“ มันหมดแล้ว ช่างเถอะ... ”

ยังไงซะมันก็เป็นเงินของเขา นั่นเป็นเรื่องที่เขาต้องรับผิดชอบเองอยู่แล้วด้วย จึงไม่อยากจะรบกวน

“ ไม่..ไม่เป็นไร ”

ยังไงซะมันก็ไม่ใช่ความผิดของอีกฝ่ายอยู่แล้ว เจ้าตัวไม่ถือโทษโกรธอะไรหรอก

พอได้มองชัดๆก็เหมือนจะเคยเจอกันมาอยู่ครั้งนึง เคยคุยกันด้วยซ้ำไป แต่ซาโกะก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไร

“ ไม่จำเป็น ”

อยู่ๆก็ขนลุกซู่เหมือนโดนจับทางได้ ตอนแรกเบือนหน้าหนี คราวนี้ต้องหันกลับมามองประจันหน้า ไม่รู้หรอกจะหยิบเรื่องอะไรขึ้นมาพูด ในงานปาร์ตี้นั่นเหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นหลายอย่าง

หรือว่าถูกจับได้ว่าแอบกินเค้กไปตั้ง 2 ปอนด์...

“ เดี๋ยว ! จะอยากได้ยินอะไรขนาดนั้น ”

ทั้งที่ยืนยันปฎิเสธว่าไม่มีอะไรมาตั้งนานแท้ๆ แต่เหมือนจะยอมอ่อนข้อลงให้แล้วเสียอย่างงั้น

“ แค่พูด...ก็พอแล้วใช่ไหม ? ”

ในวันนั้น วันที่ซาโกะซังคิดจะจากไปเงียบ ๆ หลังแพ้จากการดวลกับพวกฟูริน อาจเพราะตัวของหัวหน้ากลุ่มอย่างคุณโทมิยามะก็ดี หรือผู้ที่ผลักดันดวงตะวันนั่นก็ดี

แม้ตอนนั้นใกล้ระหองระแหง กลุ่มดูใกล้จะแตกเต็มที

แต่ว่านั่นไม่ใช่เหตุผลที่เราจะทิ้งที่นี่ไปสักหน่อย

ทุก ๆ คนต่างคิดกันแบบนี้
แม้ก่อนหน้าจะไม่ได้ดี แต่เรื่องที่พวกเราเหล่าชิชิโทต่างศรัทธา, ศรัทธาในตัวพลังน่ะของจริง

อย่าทำเหมือนเป็นคนนอกสิครับ!

ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ

あとで返事するねー
#ウィンブレ
⚠︎ 𝘔𝘢𝘯𝘨𝘢 𝘚𝘱𝘰𝘪𝘭𝘦𝘳𝘴

ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ

ตกเย็นซาโกะแวะเข้าคาเฟ่ร้านประจำ โชคดีที่มาทันเมนูที่เล็งเอาไว้

「คุณ」บังเอิญเจอเขาพอดี นี่เป็นโอกาสที่จะได้ทักทายเจ้าคนที่ไม่รู้จักหัดเข้าหาผู้อื่นก่อน

จังหวะทักทายนั่นเอง เขากำลังเปิดกล่องต้องหันขวับไปที่ต้นเสียง ระยะที่ห่างกันไม่ถึงคืบ เจ้าตัวเลยสะดุ้งเผลอปล่อยกล่องเค้กหลุดมือ

แผละ

ดูเหมือนว่าตอนนี้จุดสนใจ จะอยู่ที่กล่องเค้กยับเยินระหว่างพวกคุณแทน

ราวกับถูกอ่านใจออก แต่ก็คงเพราะเคยเป็นคนคุ้นเคยกันมาก่อน แบบนี้จึงยากที่จะหลบเลี่ยง

“ มะ...ไม่มี ”

เขาเบนหน้าหันหนีเล็กน้อยราวกับว่ากลัวจะถูกจับพิรุธได้ การจะง้างคำพูดของเจ้าคนปากแข็ง ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องที่ง่าย

"ที่ญี่ปุ่นเองก็มีเทศกาลคล้าย ๆ กับลอยกระทงอยู่เหมือนกันนะ เรียกว่า 「 โทโรนากาชิ 」น่ะ

เป็นการลอยโคมประทีปลงในแม่น้ำ เพราะเชื่อว่าแม่น้ำคือเส้นแบ่งระหว่างโลกของคนเป็นและคนตาย

มีที่มาจากตำนานแม่น้ำซันสุคาวะที่เอ่ยถึงพระไตรปิฎกและโลกทั้งสาม

ถึงจะผ่านมาแล้วก็เถอะนะ... เพราะทางนี้จัดเดือนสิงหาคมนี่นา"

เขาผงะถอยหลังเล็กน้อยเพื่อสร้างระยะห่าง พอได้สบตามองเข้า ก็รู้สึกถึงแรงกดดันอย่างน่าประหลาด

“ อะ...อะไร ? ”

เพราะเจ้าคนที่จ้องตาเป็นมันใส่ไม่พูดอะไรเลยสักคำ เขาถึงต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากถามเอง แม้ลึกๆจะรู้อยู่แก่ใจ

ᅠᅠ
ᅠᅠ
ᅠᅠᅠᅠ𝘌𝘏 、𝘿𝙊𝙉'𝙏 𝘼𝘾𝙏 —
ᅠᅠᅠᅠ𝙇𝙄𝙆𝙀 𝙒𝙀 𝘼𝙍𝙀 𝙎𝙏𝙍𝘼𝙉𝙂𝙀𝙍 ? .ᐟ
ᅠᅠ
ᅠᅠ

‘ ของหวาน... ’

คำพูดนั้นวนอยู่ในหัว เขาเบนหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจ แต่รู้สึกว่าอยู่ต่ออีกสักหน่อยก็คงไม่เสียหายอะไร