What if ถ้าหากว่าคาฟก้าสามารถเปลี่ยนไคจูขนาดยักษ์ให้กลายมาเป็นเบบี้ไคจูได้เพียงแค่การสัมผัส มันจะเกิดขึ้นอะไร?

⚠️ เป็นเวอร์ชั่นรีไรท์จากพล็อตที่เคยลงนะคะ ⚠️

ในขณะที่คาฟก้ากำลังนั่งกินมื้อเช้าอยู่กับรุ่นน้องคนสนิท เสียงแจ้งเตือนว่ามีไคจูปรากฎตัวในพื้นที่ของหน่วย 3 ก็ดังลั่นขึ้นมาไปทั่วโรงอาหาร (1)

#ออลคาฟก้า #คลังฟิคของกานดา

✨แบบฟอร์มสอบถามความสนใจ✨
กิจกรรมเหมาโรงหวีด Kaiju No. 8: Mission Recon 8️⃣💥

เปิดรับคำตอบถึง 10 พฤษภาคม 68 23.59 ค่ะะ💗

หากยอดผู้สนใจถึงจำนวนที่ตั้งไว้เราจะจัดกิจกรรมเหมาโรงให้นะคะ 🫶🏻🫶🏻🙇‍♀️🙇‍♀️

#KaijuNo8 #ไคจู8

docs.google.com/forms/d/e/1F...

privatter.net/p/11491517

งานวิวาห์หวานนอกรีตของลัทธิบูชาปีศาจมอบหมายให้ชายร่างผอมทำภาระกิจที่ยิ่งใหญ่ พลีกายถวายชีวิตที่เหลือของตนอุ้มท้องครรภ์ปีศาจ

ชายหนุ่มที่สามารถปล่อยฝุ่นเหลืองออกมาได้ไม่มีใครจะเหมาะสมไปมากกว่าเขาอีกแล้ว

#จองอิลฮัน ; ปีศาจ 🔞

อ๊าาา สะ..เสียวมาก..เอาอีก อ๊ะ?! อื๊อออ ทะ-ท่านปีศาจ…”

เสียงครางระงบลั่นโบสถ์รกร้างสถานที่นัดพบของฮันมารุกับปีศาจร้ายนามจองอิลดู เรื่อนผิวขาวในชุดคอร์เซทปักเลื่อมราคาแพง

มันน่ารักอะคุนนยัยพี่เขินพุงกะทิ

คุยไนล์ทำดีแล้วค่ะะแบบนี้น่ารักดีนะเค้าชอบ🙂‍↕️🙂‍↕️

#นารุคาฟก้า
OOC + AU ทำงานไม่มีไคจู

ข้อมูลจากเว็บไซต์ออนไลน์บอกว่าการมีแฟนเด็กทำให้เราต้องกังวลหลายเรื่อง พร้อมลิสต์ที่ยาวเท่าหน้าเอสี่ แต่ 'ฮิบิโนะ คาฟก้า' ก็ได้แต่นั่งพยักหน้าเห็นด้วย

ยิ่งเรื่องการต่อกรกับความเอาแต่ใจของวัยเยาว์ เขายิ่งพยักหน้าเห็นด้วยอย่างหนัก เพราะเวลาในตอนนี้ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว แต่ 'นารุมิ เก็น' แฟนเด็กของเขากลับไม่ยอมลุกออกไปจากหน้าตักของเขาเสียที

#rkgk #dunmeshi
อิรัชชัยมาเสค่าาาาาา

โฮชินะในฟิคเค้ามันนิสัยไม่ดีเลยคุนนรินนแต่โฮชินะตัวจริงน่ารักนะะะทุกคนไปดูท่านรองแสนดีได้ในไคจู 8 นะคะะะ

นอนไม่หลับ แต่ดันคิดพล็อตได้เลยมาชงสั้นๆ นารุคาฟ

Au ทำงาน ไม่มีไคจู + แฟนตาซีนิด ๆ

พี่คาฟก้าเป็นนักวิจัยนิเวศวิทยาอยู่ที่อาร์กติก วันนี้มีไปสำรวจรอบ ๆ กับมินะที่มาทำงานด้วยกัน

แต่ยัยพี่คาฟก้าดันสะดุดตากับกองอะไรไกล ๆ เลยเดินเข้าไปจนพอมองเห็นได้ว่าเป็นกองปลาพูนสูง ซึ่งปกติไม่น่าจะมีของแบบนี้ได้

จะหันกลับไปเรียกมินะให้มาดูด้วยกันก็ อ้าว เราดันลืมเรียกเพื่อนให้มาด้วย เลยจะวอไปหา

อ้าว วันนี้วันหมีขั้วโลก เอาแวร์บีสหมีขั้วโลกเราไปสู้ค่ะ!

จริงค่ะะไอ้พวกผู้ชายแบบนี้ด่ามันให้หมด

จริงค้าบบคุนพีตีมันเลยย

ด่ามันค่ะ

มีต่อล่ะ

bsky.app/profile/tiny...

ถ้าถามว่าเขารู้สึกอิจฉาหรือรู้สึกผิดโฮชินะก็คงจะตอบว่าไม่ใช่ทั้งคู่ พูดให้ถูกคือเขาแค่เจ็บใจ..เจ็บใจที่เห็นคนคนนึงที่ควรถูกเขาทำลายชีวิตจนย่อยยับได้ดี..ทำไม..ทำไมกันนะคาฟก้า?

END

แต่มันก็จริงอย่างคาฟก้าว่าเรื่องของพวกเขาเป็นอดีต ก่อนหน้านี้เขาแค่รู้สึกแปลกที่เจอเด็กชายหน้าคลายตัวเอง ในทันทีที่ได้เห็นคาฟก้าก็เข้าใจทุกอย่าง

ชีวิตของคาฟก้าดูเหมือนจะเปลี่ยนไปมากหลังจากถูกเขาทิ้ง ส่วนชีวิตของโฮชินะก็ยังคงเป็นเช่นเดิม

แม้ในสถานการแบบนี้เขาก็ยังเก๊กหน้าขรึมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ สิ่งแรกที่เขาทำคือจัดการความเข้าใจผิดๆ ของผู้คนที่มุงอยู่โดยรอบจนในที่สุดทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน เขาเก่งอยู่แล้วเรื่องกลบเกลื่อนปัญหา แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาเจ็บใจที่อดีตคู่นอนของตนได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแถมยังได้แต่งงานกับหัวหน้าหน่วย 1 ที่เขาไม่ค่อยชอบหน้านั่นอีก

“หืม?~ เรื่องนั้นเดี๋ยวเราไปคุยกันที่บ้านนะครับ หม่าม๊ามีเรื่องเล่าให้หนูฟังยาววเลย”

“อื๊ม!” เด็กน้อยตอบเสียงใสทั้งสามพ่อลูกเดินไปยังรถยนต์สำหรับครอบครัวที่จอดอยู่ไม่ไกล ปล่อยโฮชินะทิ้งไว้ไม่ต่างจากวิญญาณ

“นั่นสินะ ก็เห็นว่าไม่โผล่หัวมาตั้ง 5 ปีได้ดิบได้ดีเป็นถึงหัวหน้าหน่วยนึกว่าลืมชื่อไปแล้วด้วยซ้ำ สงสัยนิสัยหวงก้างคงจะแก้ไม่หาย”

“หม่าม๊าหวงก้างคืออัลลัย?” เด็กน้อยถามขึ้นแทรกกองไฟที่กำลังร้อนระอุ

“ขอโทษน้าา ก็มันแพงมากเลยนี่นาแถมยังเป็นของที่นายยอมไม่เติมเกมตั้ง 3 เดือนเพื่อซื้อให้อีกก็เลยถอดเวลาทำงานน่ะ แล้วใครมันจะคิดล่ะว่าแค่ออกมารับฮินาตะต้องเจอเรื่องยุ่งยาก”

“ฉันถึงบอกไงว่าให้ย้ายบ้านมาอยู่ในเขตที่ฉันดูแลได้แล้ว”

“ขอโทษที คงจะรอนานเลยสิ” คาฟก้าถามชายผู้มาใหม่อย่างเป็นห่วงพลางสลับให้อีกฝ่ายอุ้มฮินาตะลูกชายของพวกเขาแทน

“คาฟก้าฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ใส่แหวนไว้ตลอดน่ะ พวกแมลงแถวนี้มันหวงของเก่าจะตาย”

ยังไม่ทันที่โฮชินะจะเอ่ยถามเขาก็ถูกชายคนหนึ่งสะกิดไหล่ “นายดูมีเรื่องอยากจะถามภรรยาฉันเยอะเลยนะไอ้ตี๋กะลาครอบ” นารุมิ เก็นในเสื้อคลุมกองกำลังป้องกันพร้อมแว่นกันแดด แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคำที่อีกฝ่ายใช้เรียกคาฟก้า “ภรรยา” แถมมันยังไม่ใช่แค่คำเรียกฉาบฉวยเพราะที่นิ้วมือเรียวของนารุมิมีแหวนทองคำขาววงหนึ่งสวมอยู่ ส่วนคาฟก้าถ้าสังเกตดีๆ ก็จะเห็นว่ามีรอยแหวนจางๆ ที่นิ้วนางด้วยเช่นกัน

“กลับบ้านกันหม่าม๊าปะป๊ารอนานแล้ว” เสียงเด็กน้อยดึงทั้งคาฟก้าแนะโฮชินะออกมาด้วยแต่ความรู้สึกคนละแบบ

“น้องกลัวป๊ารอหรือหิวแล้วข้าวกันแน่หืม?” คาฟก้าตอบลูกชายแล้วทิ้งโฮชินะไว้อย่างนั้นราวอากาศ