همواره شعر
‏مرا در کام خود فرو کشیده است
‏و من گاه شادی خود را
‏به او داده‌ام
‏و گاه با غم خود
‏دهان گرسنه او را سیر کرده‌ام
‏ولی کام او بی‌پایان است
‏ و هستیِ من، برای پُر کردنِ آن
‏کافی نیست.

‏⁧‫بیژن جلالی‬⁩
‏رنگ آبها
‏۱۳۵۰

ما که از سکوتی به سکوت دیگر پرتاب می‌شویم
‏ناگهان‌ چهره‌ سرگردان خویش را
‏نخواهیم شناخت.

‏⁧‫#شاپور_بنیاد‬⁩

سایه، سایه… سایه
کتاب گندم و گیلاس
منوچهر آتشی