ภาพในห้วงความคิดของไคเซอร์เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นทุ่งดอกไม้ในยามเช้า แล้วตัวไคเซอร์ก็ทิ้งตัวลงนอนอยู่บนพื้นหญ้าอย่างมีความสุข

แล้วอิซางิที่เห็นว่าคนตรงหน้าได้สงบลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจ้าตัวถึงได้ตัดสินใจเอื้อมมือขึ้นไปประคองใบหน้าของอีกฝ่ายแล้วค่อย ๆ โน้มลงมาจนริมฝีปากแนบชิดติดกัน (81)

ข้าจึงไม่อาจจัดอิซางิให้อยู่ในคลาส D ได้อีกต่อไป แต่คลาส S ก็ยังไม่คู่ควรกับความสามารถของเขา

หลังจากที่ไปปรึกษาหารือกับเบื้องบนมานานหลายวัน ข้าจึงได้ข้อสรุปมาว่า

คนที่เกิดขึ้นมาในตระกูลอิซางิ พวกเขาทุกคนจะถูกจัดให้อยู่ในระดับ SS ทันที โดยที่ไม่ต้องมีการประเมินก่อน..." (59)

ทั้ง 4 คนจึงพากันเดินเข้ามาใกล้กับจุดที่รินกับชิโด้อยู่มากขึ้น

"อย่าลีลา รู้อะไรก็พูดออกมาให้หมด" แล้วรินก็ใช้สายตากดดันจ้องไปที่ชิโด้หนักมากขึ้น แต่ชิโด้กลับไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

"ใจเย็น ๆ สิรินจัง~ เพราะฉันเองก็เพิ่งจะรู้มาจากชาร์ลเหมือนกัน~" (176)

ยังไม่ทันที่อิซางิจะได้พูดออกมาจนจบ เจ้าตัวก็ถูกรินดึงเข้ามาจูบเสียก่อน และมันก็สามารถเยียวยารินได้ดียิ่งขึ้น จนรินไม่อยากผละตัวออกไปไหนเลย

'ไอ้บ้านี่! ถ้าฉันตายขึ้นมานะ! ฉันจะมาขี่คอแกตลอดทั้งวันเลยคอยดู!' แล้วอิซางิก็ทำได้เพียงแค่กรีดร้องขึ้นมาอยู่ภายในใจเท่านั้น (19)

เพราะมันค่อนข้างเป็นเหตุผลที่จะทำให้คนอื่น ๆ มาสมน้ำหน้าชาร์ลมากกว่าที่จะเห็นใจชาร์ลแบบนี้

'แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะชาร์ล ให้ตายเถอะ แล้วทำไมฉันถึงจะต้องมาโดนว่าด้วยเนี่ย เฮ้อ' โลกิจึงทำได้เพียงแค่คิดขึ้นมาอยู่ภายในใจเท่านั้น

ส่วนสิ่งที่เจ้าตัวสามารถพูดออกไปให้หมอกับพยาบาลฟังได้ก็คือ การรับปากว่าจะปรับตารางฝึกซ้อมของชาร์ลให้เบาลงนั่นเอง (166)

มาลงเรื่อง ความรักเบ่งบานกับนกฝูงใหญ่ของเอโกะ ให้ต่อแล้วค่า

"ตอนนี้ยังครับ แต่ในอนาคตก็ไม่แน่" โลกิตอบออกไปเพียงเท่านี้ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยทำให้ความสงสัยของชาร์ลลดน้อยลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว

"เดี๋ยวสิโลกิ! นี่นายกำลังอินเลิฟจริง ๆ เหรอเนี่ย! แล้วคนคนนั้นเป็นใคร ฉันรู้จักไหม กลับมาบอกกันก๊อน!!!" (138)

What if ถ้าหากว่าอิซางิเคยเจอกับโลกิมาก่อน มันจะเกิดอะไรขึ้น?

ในตอนที่โลกิได้เจอหน้า อิซางิ โยอิจิ เป็นครั้งแรก ตัวโลกิก็สามารถรับรู้ได้ทันทีเลยว่า อิซางิคือเด็กที่โลกิเคยมาเล่นเตะบอลด้วยเมื่อหลายปีก่อน

'โตขึ้นเยอะเลย แต่แก้มก็ยังป่องเหมือนเดิม' (1)

#ออลอิซา #คลังฟิคของกานดา

#โลกิอิซา (#ออลอิซา)
** ยจจังมีแฝด **

อิซางิ โยอิจิและอิซางิ โรอิจิ เป็นฝาแฝดประจำหมู่บ้าน ด้วยอายุที่น้อยสุด จึงถูกทุกคนในหมู่บ้านคอยดูแลประคบประหงมเหมือนกับไข่ในหิน

ทุกวันช่วงเย็น โลกิ เด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนที่มาอาศัยอยู่ละแวกนั้น จะเป็นคนพาแฝดทั้งสองไปส่งที่สนามเด็กเล่น

ตัวเขาณ ตอนนั้นอายุเพียง7-8ขวบ ส่วนสองแฝดอายุได้ 5 ขวบเท่านั้น

"นี่พวกเจ้าทำอะไรกับข้า!!! ข้าไม่เคยรู้จักพวกเจ้าด้วยซ้ำ!!! เลิกเอาความทรงจำบ้า ๆ นี่มาใส่ในหัวของข้าสักที!!!" แล้วทันจิโร่ก็สลบไป แต่โชคดีที่ยูชิโร่พุ่งตัวเข้ามารับเอาไว้ทัน

"ถ้าผ่านช่วงนี้ไปได้ ทันจิโร่ก็น่าจะเริ่มนึกอะไรในชาตินี้ออกบ้างแล้วนะคะ เพราะดูเหมือนว่าความทรงจำที่ถูกลบไป มันถูกกระตุ้นจนเริ่มกลับมาแล้วค่ะ" (253)

ว่าอีกฝ่ายจะสนใจมนุษย์คนนี้ หรือสิ่งที่โคคุชิโบจงใจทำพลาดไปมากกว่ากัน

แต่โคคุชิโบก็ไม่ได้คิดที่จะก่อกบฏอะไรขึ้นมา เจ้าตัวก็แค่อยากรู้เฉย ๆ ว่าสิ่งที่นายท่านของตัวเองต้องการในตอนนี้มันคืออะไร เพื่อที่โคคุชิโบจะได้วางตัวถูกนั่นเอง (132)

What if ถ้าหากว่าในช่วงที่มุซันยังเป็นมนุษย์อยู่ แล้วเจ้าตัวก็ได้รับความช่วยเหลือจากสองพี่น้องคู่หนึ่ง และเมื่อกาลเวลาผ่านไป สองพี่น้องคู่นั้น ก็กลับชาติมาเกิดใหม่เป็นทันจิโร่กับเนซึโกะ มันจะเกิดอะไรขึ้น?

⚠️ ย้ำนะคะ เน้นความสัมพันธ์เฉย ๆ ไม่ได้ชอบในเชิงคู่รักกันค่า⚠️ (1)

#คลังฟิคของกานดา #ออลทัน

แต่แกก็อย่าลืมคิดไปนะอิซางิ ว่าคนรู้จักของแกที่หวังดีกับแกมาตลอด ก็อยากสบายใจเหมือนกันว่าแกไม่ได้ไปเจอกับคนไม่ดีจริง ๆ"

เป็นครั้งแรกที่อิซางิได้ยินบะโรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกได้ถึงความจริงจังขนาดนี้ และพอพูดจบแล้ว บะโรก็เดินออกจากห้องตามรินไป โดยที่ทิ้งให้อิซางินั่งตกตะกอนความคิดอยู่แค่คนเดียว (367)

ความเกลียดชังของเอโกะที่มีต่อบันนี่ มันจึงได้เริ่มต้นขึ้นมาตั้งแต่วันนั้นเลย

"แกจะไปยุ่งกับใครฉันก็ไม่สนใจ แต่ถ้ามายุ่งวุ่นวายกับเด็กฉันเมื่อไหร่ ฉันเอาแกตายแน่ บันนี่ อิเกลเซียส"

เอโกะพูดออกมาเบา ๆ หลังจากที่เจ้าตัวได้กดวางสายจากโนอาไปแล้ว แต่แววตาของเอโกะมันก็ยังวาวโรจน์ขึ้นมาอย่างน่ากลัวอยู่เหมือนเดิม (296)

พอได้ยินแบบนี้แล้ว ราวิญโญ่จึงรู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัวในแบบที่ห้ามไม่อยู่ แต่เจ้าตัวก็ยังทำเป็นใจสู้แล้วกัดฟันพูดตอบกลับไปว่า

'ก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ แต่พอมาส่งให้เสร็จ มันก็สะบัดตูดขึ้นรถไปเลยเอโกะ' ราวิญโญ่ตัดสินใจเล่าออกไปตามความเป็นจริงในฉบับย่อเอามาเฉพาะส่วนที่สำคัญพอ (214)

[ล้อเล่นน่า ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ ฉันก็ไม่ไปทักใครมั่วซั่วแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะบันนี่ ฉันสัญญาเลย]

[ก็เป็นซะแบบนี้ ฉันถึงได้ชอบนายไงโยอิจิคุง]

ซึ่งบันนี่ก็ส่งสติ๊กเกอร์กระต่ายทำท่าส่งจุ๊บมาให้อิซางิด้วยอีก 3 ตัว อิซางิเองก็กดส่งสติ๊กเกอร์แมวดำที่ยกอุ้งเท้าขึ้นมาจิ้มแก้มกลับไปให้บันนี่อีก 3 ตัวด้วยเช่นกัน (204)

แต่ฉันก็ขอให้ตัวเองเป็นคนแปลกหน้าคนสุดท้ายที่นายเข้ามาทักได้ไหม เป็นห่วงแล้วก็หวงมากด้วย]

พอได้อ่านในสิ่งที่บันนี่พิมพ์ตอบกลับมา อิซางิก็กดเลือกสติ๊กเกอร์แมวดำที่ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ส่งกลับไป

แล้วบันนี่ก็ส่งสติ๊กเกอร์กระต่ายร้องไห้จนหูลู่ไปทางด้านหลังมาให้อิซางิรัว ๆ ไปถึง 15 ตัว (203)

เพราะพอเป็น อิซางิ โยอิจิ แล้วล่ะก็ ไม่ว่าคนเด็กกว่าจะตั้งชื่อเล่นให้บันนี่มาแบบไหน บันนี่ก็ชอบชื่อที่อิซางิตั้งให้ทั้งหมดเลย

"ถ้านายไม่ชอบ---

"ชอบสิ ชอบมาก ๆ เลย เพราะฉันจะเป็นกระต่ายจรจัดที่มารอหนุ่มญี่ปุ่นรับไปเลี้ยงอยู่" บันนี่พูดแทรกขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม (197)

ราวิญโญ่จึงไม่คิดที่จะซ้ำเติมบันนี่อีก เพราะการที่บันนี่สำนึกผิดได้ด้วยตัวเอง แค่นี้มันก็ทำให้ราวิญโญ่รู้แล้วว่า บันนี่รู้สึกผิดจริง ๆ

ราวิญโญ่ถึงได้ยอมให้โอกาสกับบันนี่ แต่คนอื่นที่รู้วีรกรรมของบันนี่จะให้โอกาสไหม ราวิญโญ่ก็ไม่สามารถตัดสินแทนอีกฝ่ายได้เลย

แต่อย่างน้อยตอนนี้ราวิญโญ่ก็รู้แล้วว่า อิซางิยอมให้โอกาสกับบันนี่ และตัวราวิญโญ่เองก็จะไม่ยอมให้บันนี่ทำลายโอกาสนี้ไปอย่างเด็ดขาด (164)

เสียงของโนอาก็ดังขึ้นมาเสียก่อน และตัวอิซางิก็เลือกที่จะกดล็อกหน้าจอไป เพื่อที่โนอาจะได้ไม่ต้องสงสัยอะไรขึ้นมาอีก

"ลองกินปาเอญ่าสิอิซางิ รสชาติกลมกล่อมกำลังพอดีเลย" โนอาพูดขึ้นมาพร้อมกับดันกระทะแบนขนาดใหญ่มีหูจับ ที่ในนั้นมีข้าวผัดแบบสเปนอัดแน่นอยู่เต็มไปทางคนเด็กกว่าด้วย (153)

"ฉันให้โอกาสได้ แต่จะต้องไม่ใช่อิซางิ แล้วอีกอย่างจินคงไม่ชอบใจแน่ ถ้าได้รู้เรื่องนี้"

ราวิญโญ่กัดริมฝีปากของตัวเองแน่น เพราะสิ่งที่โนอาพูดออกมามันถูกทั้งหมด แต่ในตอนนี้บันนี่ไม่ได้มีนิสัยแบบเดิมแล้วจริง ๆ ราวิญโญ่ถึงอยากให้โอกาสกับบันนี่ได้เริ่มต้นใหม่

"เชื่อฉันนะอิซางิ ว่าบันนี่มันปรับปรุงตัวเอง แล้วก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่เคยทำลงไปจริง ๆ" (144)

หลังจากที่มาถึงสโมสรใหม่เรียบร้อยแล้ว ซาเอะก็มาทันเห็นเหตุการณ์ที่อิซางิกำลังโดนไคเซอร์กับเนสมาอ้อร้อใส่อยู่พอดี

'พวกแกนี่เองที่มาอ้อร้อใส่แฟนฉันไม่เลิก ได้มาเจอตัวจริงสักที!' (404)

THE END.

และความรู้สึกมันเขี้ยวคนเด็กกว่า มันก็ยิ่งมีมากขึ้นเข้าไปอีก

อิซางิเดินกลับเข้ามาในห้องพักส่วนตัวพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วเจ้าตัวก็รีบเอามือถือขึ้นมากดดูข้อความที่ซาเอะส่งมาให้

[เป็นยังไงบ้างโยจัง ไอ้ 2 คนนั้นมันทำสีหน้ายังไงออกมา อัปเดตให้พี่ฟังด้วยนะคนเก่ง] (389)

แล้วส่งไปในแชทของโนอา พร้อมกับแคปชั่นที่ว่า

[อุ๊ย! เด็กที่ไหนหลงมาสเปนก็ไม่รู้ แล้วเดี๋ยวจะบินไปที่อังกฤษกับฝรั่งเศสต่อ

แต่น่าแปลกใจจังที่ไม่มีไปเยอรมันบ้างเลยเนอะโนอา~]

โนอาที่ได้อ่านข้อความพร้อมรูปภาพจากราวิญโญ่แล้ว เจ้าตัวก็ขมวดคิ้วมุ่นเข้าหากันอย่างไม่พอใจทันที (44)

What if ถ้าหากว่าบันนี่หมดแพชชั่นที่จะเตะบอล มาเจอกับอิซางิที่มีแพชชั่นในการเตะบอลเกินร้อย มันจะเกิดอะไรขึ้น?

บันนี่ก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าตัวเองรู้สึกแบบนี้ขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้ง ๆ ที่ตัวบันนี่เองก็มีความใฝ่ฝันว่าจะเป็นนักบอลอันดับ 1 ของโลกมาตั้งแต่เด็ก ๆ (1)

#ออลอิซา #คลังฟิคของกานดา