"De vraag is niet alleen óf een politicus warm & verantwoordelijk oogt, maar voor wíe die warmte & verantwoordelijkheid in beleid daadwerkelijk geldt. Pas dan zien we wat achter de intieme scènes schuilgaat: de politieke keuze om sommige vormen van liefde & zorg te beschermen, en andere te beperken"

Voor onze eigen hoofdstukken interviewden we 65 mensen die bedelen, sommigen meermaals door de jaren. Daarnaast interviewden we 15 sociaal werkers in privaat en overheidsverband die aan de slag gaan met deze groepen. Naast diverse lerende netwerken (5) met diverse actoren.

In dit onderzoek verscheen ook het boek(je) "Vluchtelingengezinnen na erkenning: barrières en trajecten naar inclusie." bij @Acco Uitgeverij. (acco.be/blog/uncateg...).

De grootste vorm van ‘soumission’, ‘aanval op onze cultuur’, ‘oikofobie’ (zelfhaat) is de dagelijkse normalisering van schendingen van grondrechten en mensenrechten, en hoe men daar gewoon trots mee uitpakt. Het is een onderwerping aan een gevaarlijk autoritair bestuurlijk regime.

Ga toch een eind lopen met “onze tradities” & daaraan gekoppelde normen & waarden zeg. Als je al niet meer bent wat je doet, waar dient dat hele retorische gewauwel dan voor? Onze tradities zijn blijkbaar een goed instrument om anderen aan te vallen en onszelf bevestigd te zien, ondanks wat we doen.

Wel, met de moderne pen in klaviervorm (-;

Dat er vooral uitdagingen zijn rond verouderde infrastructuur, verbaast Katja Fournier niet. “Opvangcentra zijn in principe gerecycleerde gebouwen die afgekeurd zijn voor hun oorspronkelijke doel”, zegt ze.
lnkd.in/egGQ3Cfy

En dan de volgende regering zonder nva die wraak neemt… het is een gevecht om invloed. Deels logisch (niet juist, niet mijn mening) dat er deze ‘correctie’ komt. Tenenkrommend uiteraard hoe de beslissingen worden verantwoord.

Uitholling van de democratie: federaalinstituutmensenrechten.be/nl/publicati...