あけましておめでとうございます。

ผ่านพ้นไปอีกปีแล้ว ระหว่างทางคงมีเรื่องที่ทำให้ลำบากไม่น้อยแต่ก็ผ่านกันมาได้นี่เนอะ ปี 2025 ฉันก็ขออวยพรให้ทุกคนมีความสุขมาก ๆ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง จากนี้ฉันก็ขอฝากตัวด้วยอีกปีนะ

Wind Breaker season 2 ออนแอร์ ปี 2025 นะเออ ห้ามพลาดเชียวละ

แต๊ก
แต๊ก แต๊ก

วันนี้อุตส่าห์เป็นวันแห่งการเฉลิมฉลองและขอยคุณพระเจ้า — ถึงทั่วโลกจะจัดมื้อใหญ่ด้วยไก่งวง แต่สำหรับที่ญี่ปุ่นจะเลือกจองไก่ทอดจากร้านผู้พันแสนโด่งดังมาแทนจนเป็นเอกลักษณ์

แน่นอนว่าหนึ่งในผู้สนับสนุนคุณหัวหน้าห้องย่อมไม่พลาด เซ็ตไก่ทอดในวันแสนพิเศษจึงเตรียมมาพร้อม

“Merry Christmas(⁠*⁠´⁠ω⁠｀⁠*⁠) ”

สุขสันต์วันใกล้สิ้นปี คริสต์มาสนี้มาฉลองกันเถอะ

🎁🎄

งานเลี้ยงจบลงแล้ว ฤดูร้อนที่พึ่งเริ่มก็ดูจะครื้นเครงเลยทีเดียว

"..."

อืม อัคคีภัยที่เกิดมันถูกดับไปแล้ว, แบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ

เรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นไงนะ
ปีหนึ่งปีนี้ค่อนข้างน่าสนใจจริง

หวังว่าทุกคนจะยังสบายดี

หยดน้ำเกาะพราวไหลตกลงมาตามกรอบหน้า กลุ่มผมสีสายไหมเปียกลู่ลงมาตามกัน กลิ่นแชมพูหอม ๆ รับกันได้อย่างดี

ดวงตาสีมรกตสะท้อนภาพเงาในกระจก ไดร์เป่าผมถูกหยิบขึ้นมาใช้ ลมอุ่น ๆ พัดตีจนผมฟูยุ่ง
บรรจงหวีสางอย่างดี กิ๊บติดให้เข้าทรงไม่ให้หน้าม้าไหลลงมาเกะกะ ค่อยมองภาพของตนอีกครั้ง

"ผมแตกปลายแฮะ"

พึมพำก่อนจัดการตัวเองให้เรียบร้อย, ทำกิจวัตรช่วงเช้าเสร็จก็พร้อมไปเรียนแล้ว

สายลมเอื่อย กลิ่นชื้นอ่อน ๆ จากแปลงผัก บรรยากาศเงียบสงบบนดาดฟ้า ไม่มีที่ไหนจะเหมาะกับการทบทวนบทเรียนไปมากกว่านี้

เท้าศอกลงกับพนักพิงแขน ดันกรอบพลาสติกขึ้นให้เสมอกับดวงตา ,บทที่อ่านค้างไว้จากคราวก่อน คงจะเป็นบทนี้นะ

อีกวันที่ล็อกอินเกมเข้าไปรับของช่วงเช้า แต่พอเล่นไปเล่นมาก็เหมือนกับว่าจะใช้เวลามากไปหน่อย รู้ตัวอีกทีก็เข้าสู่ช่วงสายแล้ว

"แหม, โทษทีนะ พอดีเล่นเกมเพลินไปหน่อย, ไหน ๆ ก็อุตส่าห์มาทั้งที—ก็ขอคอนแท็กไว้หน่อยสิ

เป็นการทำความรู้จักกันตามธรรมเนียม กับไว้ติดต่อกันไง 〜 เน้?"

# จะทำความรู้จักกับด้อมนักเลงลมที่มารีทวิต

นี่แหละน้าเนโกะจัง แกเองก็ไม่อยากเปียกฝนเพราะกลัวเป็นหวัดเหมือนกันใช่ม้า

แต่ว่านะ แต่ว่า — พอได้มาดูหยาดฝนร่วงโรยจากท้องฟ้าอย่างนี้ที่นี่เนี่ย ก็ทำเอานึกถึงวันเก่า ๆ เลยแหละ

วันที่ฝนตกจนในใจมีแต่เมฆฝนหม่นหมองน่ะ
แต่เขาว่ากันว่าถ้าฝนหายแล้ว ฟ้าหลังฝนจะมีคุณสายรุ้งโผล่มาให้เห็นด้วยน้า แบบนั้นจะต้องส๊วยสวยแน่เลยเนอะ

ฉันจะช่วยกางร่มให้เอง ไว้ค่อยออกไปเที่ยวเล่นทีหลังด้วยกันนะ ~!

ใกล้พลบค่ำ แสงอาทิตย์สุดท้ายของวันสาดเข้ามากลืนพื้นที่ของร้านสะดวกซื้อไปกว่าครึ่ง จนใครบางคนต้องกระวีกระวาดออกมาผึงผ้าใบกันแดดเอาไว้

แขนซ้ายหอบถุงกระดาษ มือขวาหยิบลูกอมอันสุดท้ายในตะกร้าขึ้นมาพลางใช้ความคิด

ไหน ๆ ก็ซื้อมาตั้งขนาดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องเหลือเอาไว้ดูต่างหน้าหรอก

#NewProfilePic

อืมม..
จะว่าไป.. เวลาที่เห็นแสงสี.. ไฟประดับ.. งานเทศกาลของประเทศอื่นที่ใกล้จะมาถึง..

ทำให้นึกถึง.. แสงจากโคมไฟตามงานวัดเลยนะ..

งานวัด.. ที่ฉันไปทำงานพิเศษบ่อย ๆ ..
มักจะได้เจอลูกค้า...หลากหลายกันไป

.. จริงสิ..
เพราะงานเทศกาลด้วยนั่นล่ะ..

ที่ทำให้ได้รู้จัก.. ชิชิโทน่ะ

หันไปมองเพื่อนที่มาด้วยกันทำท่าทางประกอบให้ดูเป็นตัวอย่าง ถ้าให้สุโอทำแบบนั้นคงจะรู้สึกแปลกอยู่ไม่น้อย

"เอ๋ อะไรแบบนี้ไม่ค่อยเหมาะกับฉันหรอก... แต่ถ้าเป็นคิริวคุงละก็ฉันว่าอาหารคงอร่อยขึ้นเลยละนะ"

( กระโปรงยาวพลิ้วไหวตามแรงลม รองเท้าผ้าใบย่ำตรงไปยังร้านขายอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยก่อนจะหยุดยืนอยู่หน้ากระเช้าสานที่เต็มไปด้วยก้อนไหมพรมหลากสีสัน

อีกไม่นานลมหนาวก็จะพัดผ่านมาพร้อมกับเดือนธันวาคมแล้ว ถึงตอนนั้นผ้าพันคอที่ตั้งใจถักไว้ให้เป็นของขวัญวันคริสต์มาสคงเสร็จเรียบร้อยพอดี )

ขอโทษนะคะ ฉันขอซื้อบล็อคไม้เนื้อแข็ง กับไหมพรมสีเทาแล้วก็ขาวอย่างละสองก้อนค่ะ

แต๊ก
แต๊ก แต๊ก

เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะได้เล่นเกมหนึ่งก่อนอัพเดทในวันถัดไป ถึงได้ล็อกอินเข้าไปเคลียร์เควสต์ประจำวันตั้งแต่เช้า

แหม ไม่ได้ทำอะไรแบบนี้มาสักพักแล้วนะนี่ เพราะมัวแต่ติดเกมอื่นอยู่แน่ะ

"ไฮ่— อรุณสวัสดิ์เน้
เช้า ๆ แบบนี้อย่าลืมหาอะไรรองท้องสักหน่อยล่ะ, หรืออยากจะไปทานด้วยกันดีเอ่ย?"

หลังเลิกเรียน ดูเหมือนว่าในเมืองมาโคจิจะมาอีเวนท์พิเศษที่ร้านแห่งหนึ่ง สุโอและเพื่อนทั้งห้าคนก็ไม่รีรอที่จะเข้าไปช่วย เพราะในตอนนี้ภายในร้านเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย

แต่สุโอก็ไม่คิดว่าตัวเองต้องมาใส่ชุดนี้...

"อืมー ก็เป็นชุดที่ดูดีอยู่เหมือนกันนะ"

จัดแจงตัวเองเรียบร้อยแล้ว รีบไปช่วยงานหน้าร้านก่อนดีกว่า

ข้ามผ่านมาได้แล้ว
ผ่านจากจุดนั้นมาได้แล้วจริง ๆ

ระหว่างทางก็มีสะดุดล้มบ้าง สองตามืดบอดจนมองไม่เห็นอะไร เผลอทอดทิ้งให้ทุกคนอยู่ข้างหลัง เร่งฝีเท้าเฝ้าฝันถึงความเจ๋งสุดยอดของการเป็นจุดสูงสุด

พอจุดหมายปลายทางไม่เป็นดังหวังก็พังทลายลง

ทว่า
ตอนนี้น่ะ

ไม่ได้อยู่คนเดียวแต่แรกนี่

แม้จะไม่อาจอภัยให้ แต่ก็อยากร่วมหัวจมท้ายไปกับทุกคน

ยืดอกรับอย่างลูกผู้ชาย และออกไปหาคำตอบนั่นด้วยกัน!

ตกเย็นซาโกะแวะเข้าคาเฟ่ร้านประจำ โชคดีที่มาทันเมนูที่เล็งเอาไว้

「คุณ」บังเอิญเจอเขาพอดี นี่เป็นโอกาสที่จะได้ทักทายเจ้าคนที่ไม่รู้จักหัดเข้าหาผู้อื่นก่อน

จังหวะทักทายนั่นเอง เขากำลังเปิดกล่องต้องหันขวับไปที่ต้นเสียง ระยะที่ห่างกันไม่ถึงคืบ เจ้าตัวเลยสะดุ้งเผลอปล่อยกล่องเค้กหลุดมือ

แผละ

ดูเหมือนว่าตอนนี้จุดสนใจ จะอยู่ที่กล่องเค้กยับเยินระหว่างพวกคุณแทน

ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ

あとで返事するねー
#ウィンブレ
⚠︎ 𝘔𝘢𝘯𝘨𝘢 𝘚𝘱𝘰𝘪𝘭𝘦𝘳𝘴

ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ

⏰ 00.00 ‼️

“　สึ — บา — กิ !
สุขสันต์วันเกิดนะ ! 🎉　”

ไฟห้องเรียนถูกเปิดขึ้น พร้อมกับอุเมมิยะที่ถือเค้กอยู่
เป็นเค้กสตอเบอร์รี่หน้าตาเรียบง่ายก้อนหนึ่งสำหรับเจ้าของวันเกิด

“ ยังไม่ได้ปักเทียนเลย ! กลัวจะไหลลงเค้กก่อนน่ะ ! งั้นปักแล้วมาอธิษฐานกันเถอะ ! ”

( อีกคืนหนึ่งที่สงบเงียบ
เหล่าคุณดวงดาวจะสนุกสนานเริงรื่นไหมนะ? ก็เวลาแบบนี้น่ะ ข้างบนนั้นมีพวกคุณอยู่มากมายเลยล่ะ

เพื่อนพ้องเยอะถึงขนาดนั้นน่ะดีจังเลยน้า จะได้ไม่เหงาไงล่ะ!

เวลาแบบนี้ถึงได้ดูดวงดาวบนท้องฟ้าได้ถนัดนัก แม้จะไม่ใช่ช่วงที่คุณดวงดาวจะวิ่งผ่าน

แต่ว่า
แต่ถ้าหากว่า
หากส่งคำอธิษฐานแก่ดวงดาว ณ ตอนนี้ คำขอจะถูกตอบรับรึเปล่า?

แต่ตอนนี้ก็ได้อยู่กับทุกคนแล้วนี่เนอะ ดีจะตาย~! )

เดินดุ่ม ๆ มาทาง @kaji2710.bsky.social ก่อนที่จะยัดขนมปังหนึ่งก้อนใส่มือแล้วหมุนตัวหันหลังเตรียมจะเดินหนีไม่ได้พูดขยายความอะไรต่อ

"...พอดีเก็บมาได้แล้วเห็นนายอยู่ตรงนี้พอดี เอาไปซะ"

จริง ๆ แค่ได้ยินมาเมื่อกี้ว่าเป็นวันเกิดของหมอนี่เลยให้ของขวัญแบบคนอื่นเขาเฉย ๆ

❝ ???? ❞

... กว่าจะยกเฮดโฟนลงมาพาดคอได้ ก็ไม่ทันฟังแล้วว่าอีกฝ่ายขยับปากพูดอะไร

ได้แต่ยืนมองแผ่นหลังที่ห่างออกไปไกลสลับกับขนมปังที่ได้รับมาโดยไม่ทราบสาเหตุ

คงตอบแทนเรื่องบนดาดฟ้าเมื่อตอนนั้น หรือไม่ก็เป็นของที่คนอื่นฝากมาให้

แต่จะยังไงก็เถอะ ...
หวังว่าจะไม่มาขอคืนย้อนหลังก็แล้วกัน

เดือนสุดท้ายของฤดูใบไม้ร่วง พูดถึงฤดูใบไม้ร่วงก็ต้องข้าวอบเห็ด ถ้ากินคู่กับเต้าหู้ทอดแล้วก็ซุปมิโซะร้อน ๆ จะยิ่งอร่อยเหาะเลยนะเออ

วันฮาโลวีนผ่านพ้นไปแล้ว ละเดือนใหม่ก็มาเยือนพร้อมคุณพระอาทิตย์ที่ยิ้มแฉ่งบนท้องฟ้ารับวันแบบนี้เนี่ย ฟังดูดีเลยเน้อ ~

หลายเรื่องทั้งดีบ้างแย่บ้างปะปนกันไป แต่ฉันก็หวังว่าทุกคนจะได้เจอทางที่ใช่, ทางที่คิดว่าตัวเองตัดสินใจว่าถูกต้องแล้วโดยไม่เสียดายทีหลังน้า

ละก็ ละก็ สำหรับอันนี้ที่ได้มาจากร้านของฝากน่ะ ขอเอามาแจกจ่าย มอบให้พวกเธอทุกคนเลย

ใกล้หมดฤดูใบไม้ร่วงแล้ว เตรียมตัวสู่ฤดูหนาว!

จริงๆ ตุ๊กตาที่ขยับได้แมมีเสียงก็ฟังดูเป็นเพื่อนแก้เหงาได้ดีออกนะครับ~

*แต่พอเห็นมือแกัผ้าปิดตาก็...*

เดี๊ยวก่อนครับบ อันนี้จะ Trick น่ากลัวไปแล้วครับ ไม่ได้เตรียมใจ!?

แก้ครับ แก้ Treat แล้วครับ!!?

น่ากลัวอ่ะ-ให้ก็ได้ค่ะ! เอาไปเลยย