あやのBABY🍼 • @𝗝_𝗔𝗬𝗔𝗡𝗢🔒 :

เบิร์ดเดย์เว้ยอีผิน อายะเอาเค้กมาฝาก
เกิดแล้วมีผัวใหม่ให้กุด้วย จาไปช่วยทำคลอดที่อินากะ ชอบฟังมึงขำอ่ะ ตลก
ลืมเอาไอ้ที่ปักแบบมีประกายไฟมาว่ะ
ไว้เมิงเกิดใหม่อีกรอบนะเว้ย

รอมึงออกค่าตั๋วดิสนีย์แลนด์ให้กูนะเว้ย
ลางานไม่ได้ แต่กูจะแอบไปค่ะอีกะเทยผิน

# Mksmm # ผัวแส้บเพิ่ล # อีผินบาร์B
# 2K15รวย # มาเกิดใหม่ # HBB

อาหารหมาเหรอ

📺 งานละคร Ai ❤️‍🔥❤️‍🔥

ในห้องทำงานที่แสงไฟสลัว อายะนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้หนังหรู ชุดสูทลายตารางสีแดงสดทำให้เขาดูเด่นราวกับราชาที่กำลังครองบัลลังก์ สายตาคมกริบจ้องมองไปยังบากิที่ยืนอยู่ตรงหน้า

บากิ ก้มหัวเล็กน้อย ดวงตาซ่อนอยู่หลังกองขนหนานุ่มของเสื้อที่สวม เขาดูเงียบขรึม แต่ท่าทางนั้นกลับยิ่งขับให้ความน่าเกรงขามของบอสชัดเจนขึ้นไปอีก

ネットの人たち💁🏻‍♂️

หน้าชิโอะ?

ตัว ๆ ไหมล่ะ

จุดยืนผมคือไม่สนับสนุนทุกสิ่งอย่างที่ผิดกฎหมายครับ ตามนั้น ขี้เกียจอธิบายยืดยาว

Q: จะเปลี่ยนเมจเล่นไหม
ไม่เปลี่ยนครับ เปลี่ยนแล้วผมจะเล่นใคร??? กูเป็นภาพจำมาเป็นปี ๆ ให้กูเปลี่ยนเมจไอ้ห่า ไม่เปลี่ยนโว้ยยยยยย

สำหรับผมผมไม่ถือครับ ไม่ซีเรียสไม่เครียดมาก ผมเข้าคาแรคเตอร์ของผมและไม่ได้เล่นเป็นตัวเมจตั้งแต่เริ่มต้น ดังนั้นใครไม่สบายใจก็อันฟอลไปเถอะ ชีวิตผมผมเลือกเอง ชีวิตเองก็เลือกความสบายใจแก่ตัวเองเถอะค้าบ

คนจากฝ่ายตรงข้าม (ไอ่เมะหรือคนอื่น) บุกเข้ามา ทำให้บอสต้องรีบจัดการ เลขาพาไปเจรจาหรือจับมือสู้

บอส: “ใครกล้ามายุ่งกับประเพณีของเราลากมันออกไป!”
เลขา: “เดี๋ยวผมจัดการเองครับ!”
ไอ่เมะ: “ฮ่าๆ จะหยุดข้าได้เหรอ”

เสียงประชุมตึงเครียด แต่อึดใจเดียวก็พลิกเป็นโกลาหล โครม! โต๊ะกลางห้องล้มระเนระนาด ผู้ร่วมงานแตกตื่น งงจนหัวเราะไม่ออก บอสยังยืนบนโต๊ะประกาศศักดิ์ศรี

เห็นหรอกนะ

อีกนิดก็คงย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วล่ะมั้ง เพื่อนคนนั้นของยูกินะน่ะ

คนที่ยูกินะไม่สนใจไงล่ะ

แล้วทำไมฉันต้องมาโดนปลุกกลางดึก?

⠀

『 DaDAシャンパンコール 』 👑
深夜 𝑺𝑯𝑰𝑵'𝒀𝑨 🌹
𝐂𝐥𝐮𝐛 𝐃𝐚𝐃𝐀 オーナー

⠀

クロノブレイク • @𝗷.𝘂.𝗻𝘆𝗮𝘀𝗮𝘆𝗵𝗶 : 👾

ㅤ
「ถ้าได้ตายแล้ว ขอให้ชาติหน้าไปเกิดเป็นแมว」

นั่นคือสิ่งที่ผมเขียนลงไปบนกระดาษรอบแรก แต่เมื่อเห็นอักษรคันจิ 死 ก็นึกไม่อภิรมย์ใจขึ้นมา แม้ว่าผมจะลองอ่านของคนอื่น ๆ เพื่อเป็นแนวทาง

แต่ผมก็ไม่คิดว่ามันจะช่วยอะไรได้ ผมไม่มีสิ่งที่อยากจะขอ กลับกันมันเต็มไปด้วยความว่างเปล่าอยู่ข้างในใจลึก ๆ ผมขยำแผ่นแรกใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะหยิบทังซะคุแผ่นใหม่มาเขียน
ㅤ

ㅤ
เสียงดนตรีพื้นเมืองแว่วแผ่วคลอเคล้าไปกับเสียงหัวเราะของผู้คน ภายใต้สายลมเย็นฉ่ำยามค่ำที่พัดให้เชือกและกระดาษทังซะคุโบกไหวระยิบระยับเล่นกับแสงโคมไฟ ซึ่งเทศกาลทานาบาตะที่ศาลเจ้าอะคุเรียวโชบุงในปีนี้นั้น ยังคงครึกครื้นเฉกเช่นเดียวกันกับปีก่อน ๆ

อาซามินำคำอธิษฐานที่เขียนเสร็จแล้วไปห้อยที่กิ่งก้านของต้นไผ่ที่มีกระดาษทังซะคุของท่านอื่น ๆ ห้อยต่องแต่ง

“ปีนี้ก็ขอเหมือนเดิมล่ะ”
ㅤ

【 🌐 #Kaida_Waku 】

\ #カイソンPR ของ KAISON /

“สลัดโคลสลอว์” หอมด้วยเนื้อแฮมรมควัน ข้าวโพดชีส และเลม่อนสดชื่น ซึ่งมีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ เหมาะกับหน้าร้อน วางจำหน่ายแล้ว! ภายใต้การดูแลของบริษัท KAKA-DENKI Co., Ltd.

เริ่มวันนี้ที่ KAISON สาขาใกล้คุณ จะกรุณาหากคุณเลือกเป็นเมนูเครื่องเคียงที่โปรดปราน!!

※ ช่วงเวลาการจำหน่ายอาจคลาดเคลื่อน
#カカデンキ
ㅤ

【 🌐 #Kaida_Waku 】

\ ประชาสัมพันธ์ /

เชิญชวนร่วมงานเทศกาลทานาบาตะอะคุเรียวโชบุง ณ ศาลเจ้าอะคุเรียวโชบุง ในวันที่ 7 กรกฎาคม ตั้งแต่เวลา 17.00 น. เป็นต้นไป

เชิญเพลิดเพลินกับประเพณีการเขียนคำอธิษฐานลงบนกระดาษแผ่นบางๆ แล้วนำไปแขวนไว้บนไม้ไผ่

หวังว่าทานาบาตะครั้งนี้จะเป็นความทรงจำที่ยอดเยี่ยมสำหรับทุกคน! 🎋✨

(ดูรายละเอียดได้ที่เธรดด้านล่าง)
ㅤ

ㅤ

#食処喜望

สำหรับเมนูพิเศษในวันนี้ ‘肉だしつけそうめん’ เมนูคลายร้อนที่ทั้งสดชื่นและเข้มข้น ทั้งซุปร้อน ๆ ที่เคี่ยวนานจนรสหวานของหมูสามชั้นและต้นหอมซึมเข้าด้วยกันทำให้มีรสชาติที่กลมกล่อม ซึ่งเข้ากันอย่างลงตัวกับเส้นโซเม็งเย็นลื่นคอ

เมนูพิเศษเพื่อเฉลิมฉลองให้กับวันทานาบาตะ .ᐟ
โทรจองที่นั่ง : 0422-11-1212 (โฮชิโนะ)

ㅤ

แม้สิ่งที่ ‘อินโระ’ วิญญาณนักโทษที่ก่อคำสาปจากการถูกลืมเลือนจะพูดในสิ่งที่มิชิมิยะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก แต่นั่นก็ทำเอาเขาหยุดเดินและรั้งเรียกยูกินะเอาไว้ด้วยเสียงที่หนักแน่น สายตาหลุบลงมองพื้น มือข้างถนัดยกขึ้นมาลูบท้ายทอยคล้ายคนที่ทำตัวไม่ถูกเวลาต้องพูดเรื่องน่าเขินอาย

“ทานาบาตะน่ะ…ไปกันเถอะ จะหาอะไรกินที่งานก็ได้นี่ใช่ไหม”

“หากท่านยังทำให้เขาต้องรู้สึกเช่นนี้อยู่ล่ะก็ เชื่อข้าเถอะว่าสักวันพ่อหนุ่มคนนี้อาจเหลือเพียงแต่เงาให้ท่านได้ถวิลหาอย่างทรมาน” อินโระค่อย ๆ คลายตัวออกจากยูกินะในที่สุด แต่ยังคงไม่ไปไหน ตัวลอยขาไม่ติดพื้น โซ่ที่ล่ามตัวเอาไว้ก็ลากไหลตามทางเดินเสียงดังจนแสบแก้วหู

และก่อนที่อินโระจะสลายหายตัวหายไป มันก็ได้ทิ้งท้ายไว้ว่า “ที่คนคนนี้ลาพักร้อนก็เพราะอยากอยู่กับท่านไม่ใช่รึไง อย่าโง่นักสิโว้ย！”

“คนคนนี้น่ะ” อินโระลอยมาเกาะไหล่ยูกินะ คางเกย แก้มแนบ โดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้รู้สึกถึงสัมผัสอันแปลกปลอมเลยสักนิดเดียว “ไม่ได้เสียใจแค่เรื่องที่ท่านไม่ไปด้วยกันหรอกนะ แต่เพราะท่านน่ะทำเหมือนเขาเป็นความลับที่น่าอับอายต่างหาก！”

‘ห๊ะ? ฉันไปทำแบบนั้นตอนไหนไม่ทราบ แล้วก็ออกมาจากตัวของยูกินะเดี๋ยวนี้เลยนะ’

‘อะไรของแก’ คำพูดที่อยู่ในใจเป็นอีกหนึ่งวิธีการสื่อสารกับวิญญาณที่ติดตามเวลาต้องอยู่ในที่สาธารณะ มิชิมิยะพยายามหลบเลี่ยงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่ให้ยูกินะได้สังเกตเห็น โดยที่ปากก็อ้าตอบคำชวนจากอีกคน ว่าตกลงที่จะไปหาอะไรกินด้วยกันก่อนกลับห้องพัก

“คนที่เคยมีชีวิตอยู่ แต่ไม่มีใครอยากจะแลเห็น รู้ดีที่สุดว่าการถูกมองว่าไม่มีตัวตนมันเจ็บปวดแค่ไหน” อินโระลอยตามมาขนาบข้าง พลางพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า

แม้หาทางออกด้วยตัวเองก็แสนยากเข็ญ ตนแทบจะไร้วิญญาณไปตาม ๆ กันเมื่อต้องสืบทั้งคดี และต้องหนีผีจวนรุ่งสาง เขาหมดจนหนทางในที่สุดเลยมาขอความช่วยเหลือจากมิชิมิยะ ร่างทรงหนุ่มที่รับงานปัดเป่าวิญญาณคำสาปไปเรื่อยโดยไม่สนรายละเอียดของงาน

“ทานาบาตะไม่สำคัญหรือ ท่านมิชิมิยะ” เสียงคล้ายกระซิบของอินโระแหบพร่าแต่ฟังออกทุกถ้อยคำ ซึ่งมีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่จะได้ยิน